De schade die wordt toegebracht aan druggebruikers via de machinerie van overheden is vaak aanzienlijk groter dan de schade die wordt veroorzaakt door de drugs zelf. Gezinnen worden uit elkaar gerukt, levens van mensen worden verwoest door wrede opsluiting en hele delen van de maatschappij leven in gevaar en angst.
Daarom moet elke allesomvattende toepassing van schadebeperking per definitie de verdediging tegen deze niet aflatende oorlog tegen mensen omvatten.
Daarom bevat hoofdstuk 4 van De Bijbel voor Druggebruikers materiaal om te helpen bij de confrontatie en verdediging tegen de wreedheid van de drugsoorlog. Dit omvat segmenten met juridische informatie, een verplichte drugstest-discussie, een tegenmediakit, verschillende activistische bronnen en algemene argumentatie.
In de hoop meer samenhang te creëren binnen onze gemeenschap als geheel, heb ik ook het volgende fragment geschreven, dat bedoeld is om de algemene context van de huidige situatie weer te geven. Als gemeenschap moeten we allemaal voor elkaar zorgen.
MENSENRECHTEN, POLITIEKE GEVANGENSCHAP & STAATSTERRORISME
Het soevereine en exclusieve eigendom bezitten van je eigen bewuste geest, om deze vrij en zonder grenzen te verkennen, is zonder twijfel het meest fundamentele mensenrecht. Of, om dit in de eerste persoon weer te geven: bepalen wat ik in mijn eigen lichaam stop, zonder iemand anders schade te berokkenen, is mijn eigen zaak en niet die van een derde partij of staat.
Deze rechten zijn indirect vastgelegd in zowel de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN als in de Bill of Rights van de Amerikaanse grondwet, maar hoe dan ook worden ze door de rationele en redelijke mensen op onze planeet als canon beschouwd.
Hieruit volgt duidelijk dat het verbieden van het gebruik van psychoactieve stoffen, die vaak van nature voorkomen in planten, een grove en directe schending is van deze onvervreemdbare vrijheden. Ipso facto is een verbod vanzelfsprekend een opzettelijke uitoefening van externe controle over de geest en het lichaam van het individu; een onmiskenbare beperking van de persoonlijke vrijheid.
Evenzo is de categorische en ondubbelzinnige schending van deze rechten een ondubbelzinnige politieke daad in statuten, verordeningen en handhaving. Dit betekent per definitie dat iedereen die gevangen wordt gezet wegens overtreding van dit mandaat een persoon is die gevangen wordt gezet wegens zijn politieke overtuigingen of acties, wat de schoolboekdefinitie is van een politieke gevangene.
In deze context is de oorlog tegen drugs een brutale en niet aflatende oefening van door de staat gesponsorde vervolging en onderdrukking. Het kan redelijkerwijs worden beschouwd als georganiseerd terrorisme op wereldschaal, gericht tegen diegenen die ervoor kiezen om gebruik te maken van het door de politiek verboden mensenrecht om hun eigen bewustzijn te verstoren. Het is een oorlog van terreur, die expliciet gericht is tegen drugsgebruikers en hun families.
Dood, verslaving, massale opsluiting en verschrikkelijke sociale verwoesting zijn onvermijdelijke gevolgen wanneer de machinerie en propaganda van de staat meedogenloos en genadeloos op deze manier op onschuldige burgers worden gericht. Historici zullen dit zeker zien als een tijdperk van barbaarse onwetendheid en wreedheid en zullen de daders dienovereenkomstig straffen.
Daarom moet elke allesomvattende toepassing van schadebeperking per definitie de verdediging tegen deze niet aflatende oorlog tegen mensen omvatten.
Daarom bevat hoofdstuk 4 van De Bijbel voor Druggebruikers materiaal om te helpen bij de confrontatie en verdediging tegen de wreedheid van de drugsoorlog. Dit omvat segmenten met juridische informatie, een verplichte drugstest-discussie, een tegenmediakit, verschillende activistische bronnen en algemene argumentatie.
In de hoop meer samenhang te creëren binnen onze gemeenschap als geheel, heb ik ook het volgende fragment geschreven, dat bedoeld is om de algemene context van de huidige situatie weer te geven. Als gemeenschap moeten we allemaal voor elkaar zorgen.
MENSENRECHTEN, POLITIEKE GEVANGENSCHAP & STAATSTERRORISME
Het soevereine en exclusieve eigendom bezitten van je eigen bewuste geest, om deze vrij en zonder grenzen te verkennen, is zonder twijfel het meest fundamentele mensenrecht. Of, om dit in de eerste persoon weer te geven: bepalen wat ik in mijn eigen lichaam stop, zonder iemand anders schade te berokkenen, is mijn eigen zaak en niet die van een derde partij of staat.
Deze rechten zijn indirect vastgelegd in zowel de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN als in de Bill of Rights van de Amerikaanse grondwet, maar hoe dan ook worden ze door de rationele en redelijke mensen op onze planeet als canon beschouwd.
Hieruit volgt duidelijk dat het verbieden van het gebruik van psychoactieve stoffen, die vaak van nature voorkomen in planten, een grove en directe schending is van deze onvervreemdbare vrijheden. Ipso facto is een verbod vanzelfsprekend een opzettelijke uitoefening van externe controle over de geest en het lichaam van het individu; een onmiskenbare beperking van de persoonlijke vrijheid.
Evenzo is de categorische en ondubbelzinnige schending van deze rechten een ondubbelzinnige politieke daad in statuten, verordeningen en handhaving. Dit betekent per definitie dat iedereen die gevangen wordt gezet wegens overtreding van dit mandaat een persoon is die gevangen wordt gezet wegens zijn politieke overtuigingen of acties, wat de schoolboekdefinitie is van een politieke gevangene.
In deze context is de oorlog tegen drugs een brutale en niet aflatende oefening van door de staat gesponsorde vervolging en onderdrukking. Het kan redelijkerwijs worden beschouwd als georganiseerd terrorisme op wereldschaal, gericht tegen diegenen die ervoor kiezen om gebruik te maken van het door de politiek verboden mensenrecht om hun eigen bewustzijn te verstoren. Het is een oorlog van terreur, die expliciet gericht is tegen drugsgebruikers en hun families.
Dood, verslaving, massale opsluiting en verschrikkelijke sociale verwoesting zijn onvermijdelijke gevolgen wanneer de machinerie en propaganda van de staat meedogenloos en genadeloos op deze manier op onschuldige burgers worden gericht. Historici zullen dit zeker zien als een tijdperk van barbaarse onwetendheid en wreedheid en zullen de daders dienovereenkomstig straffen.