Er zijn veel goede medicijnen in de wereld. Onze geliefde drugs. Cocaïne, lsd, mdma, 4mmc, paddo's...
Maar één heeft er altijd bovenuit gestoken. Van jaar tot jaar, van eeuw tot eeuw.
De favoriete drug voor armen en rijken, een persoonlijke favoriet van Kennedy en Hitler, maar ook van Jesse Pinkman...
Zijne Majesteit Methamfetamine.
Maar één heeft er altijd bovenuit gestoken. Van jaar tot jaar, van eeuw tot eeuw.
De favoriete drug voor armen en rijken, een persoonlijke favoriet van Kennedy en Hitler, maar ook van Jesse Pinkman...
Zijne Majesteit Methamfetamine.
De eenvoudigste synthese van Methamfetamine uit efedrine of pseudo-efedrine
Efedrinehydrochloride wordt momenteel voornamelijk gebruikt voor medische doeleinden, als sportdrug en als precursor voor de synthese of imitatie van amfetamine/methamfetamine op de zwarte markt. Als je op zoek bent naar efedrine, let er dan op welke bron het gemakkelijkst verkrijgbaar is in jouw omgeving. In veel landen staat efedrine op de lijst van verdovende middelen of precursoren.
In medische preparaten wordt efedrinehydrochloride geleverd in een waterige oplossing, tabletten of siropen.Tegenwoordig is het bijna onmogelijk om het in flacons en ampullen te krijgen, ook al is het puur en makkelijk genoeg te extraheren.
Het is moeilijker om efedrine te extraheren uit tabletten of siropen, omdat de extractie grotendeels afhangt van de samenstelling van het medicijn en extra ingrediënten.Pseudoefedrine of norefedrine kunnen worden gebruikt als alternatief voor efedrine voor synthese. Pseudoefedrine (PSE) geeft methamfetamine en norefedrine (Phenylpropanolamine, PPA) geeft amfetamine. Deze twee efedrine-analogen worden vaak gevonden in diergeneesmiddelen.
In medische preparaten wordt efedrinehydrochloride geleverd in een waterige oplossing, tabletten of siropen.Tegenwoordig is het bijna onmogelijk om het in flacons en ampullen te krijgen, ook al is het puur en makkelijk genoeg te extraheren.
Het is moeilijker om efedrine te extraheren uit tabletten of siropen, omdat de extractie grotendeels afhangt van de samenstelling van het medicijn en extra ingrediënten.Pseudoefedrine of norefedrine kunnen worden gebruikt als alternatief voor efedrine voor synthese. Pseudoefedrine (PSE) geeft methamfetamine en norefedrine (Phenylpropanolamine, PPA) geeft amfetamine. Deze twee efedrine-analogen worden vaak gevonden in diergeneesmiddelen.
Efedrine / Pseudoefedrine
*Jodiumkristallen
*Rodefosfor
Water
*Zie hoe je snel en gemakkelijk jodiumkristallen en rode fosfor kunt krijgen in deze thread:
http://bbzzzsvqcrqtki6umym6itiixfhn...odine-red-phosphorus-for-meth-synthesis.7393/
Uitrusting
Reactor: Standaard glazen injectieflacon uit de medicatie: een glazen injectieflacon met natriumchlorideoplossing voor injectie is goed voor dit doel.
Maar wees voorzichtig: het is meestal niet gemaakt van hittebestendig glas en moet delicaat worden verwarmd, beter op een zout/zandbad - een kleine kom of blikje zout/zand dat direct op het fornuis wordt verwarmd. Voor grote hoeveelheden is het aan te raden om containers met een platte brede bodem te gebruiken.
Refluxapparaat. Het is een kurk met een stuk standaard glazen buis (pipet) van 6 - 12 cm erin gestoken. Het wordt gebruikt als een omgekeerde luchtkoeler om waterdamp te condenseren en terug te laten stromen in de reactiemassa.
Het gebruik van een ROMIN plug is ongewenst omdat de corrosie ervan door jodiumdampen leidt tot verontreiniging van het reactiemengsel.De ideale reactor is een platbodemkolf van conisch glas met een glazen stop waaraan een buis is gesoldeerd (door een meester-glasblazer). Als er niets geschikts is, kan het refluxapparaat worden gemaakt van een pipet. Verwijder hiervoor het elastiekje van de pipet, maak een gat in de rubberen dop van de flacon ter grootte van de diameter van de pipet en plak de pipet zo vast dat hij verticaal staat met het dunne uiteinde naar beneden. Je kunt de plug ook maken van een rubberen spuitzuiger met een geschikte diameter. Rubberen pluggen roesten alleen sneller.Sommigen gebruiken twee refluxapparaten in de kok - helemaal aan het einde van de reactie, als de jodium al op volle sterkte is, verander je het apparaat, of beter gezegd de dop met de reflux, in een bredere.
Verwarmingsapparatuur:
Het standaardapparaat is een strijkijzer.De zool is omhoog, en dat is het. Een elektrisch fornuis en een zoutbad (een blikje zout op gas) worden ook gebruikt. Als je een zoutbad gebruikt, moet je er rekening mee houden dat het een grote thermische traagheid heeft, d.w.z. als je het vuur lager zet, zal dit de reactie niet snel beïnvloeden. Maar alle keukenchemici houden van strijkijzers - de hitte is constant en de verdelingen op het strijkijzer (gloeien) zijn zeer geschikt voor het proces.
Je hebt ook het volgende nodig
Weegschalen in stappen van 0,05 g of minder
Spuiten van verschillende grootte
Spuitnaald met een diameter van 0,8 mm
Voorschrift:
Onthoud dat je dit niet op het oog kunt doen, je moet de exacte verhoudingen volgen! Gebruik bij het schalen een hittebestendig glazen flesje!
Voor 1g efedrine of analoog heb je ongeveer 10ml reactorvolume nodig, de reactor wordt aangepast aan het volume van de reagentia.
Wegen en verhoudingen:1g kristaljood en 0,35g rode fosfor per 1g efedrine of pseudo-efedrine. Eerst wegen we efedrine en rode fosfor af, gieten het op een papier, en mengen met een mes het poeder en de rode fosfor tot een gelijkmatige roze massa en gieten het in een flesje/flesje, verzegelen het met een kurk (niet het refluxapparaat!).
Flesje met een gesloten deksel met een mengsel van poeder / rode warmte een beetje, soms zet het op een brandende lamp (bureaulamp) - ze niet reageren, en zonder lucht en niet oxideren. Weeg op dat moment de jodium af, giet het in zwaar papier en plet de kristallen snel met iets zwaars.
Jodium is een zeer actief reagens met een scherpe, specifieke geur. Het laat sporen achter en brandt op de huid en tast voorwerpen aan, werk er alleen mee met handschoenen en voorzichtig!
Op dit punt: elektrisch fornuis op 1 warmtebron, injectiespuit met 0,8 mm naalddiameter met water in de buurt, refluxapparaat schoon en droog. Je opent een warm (niet heet!!) flesje, giet er stukje bij beetje jodium in: een beetje - schudden/roeren, een beetje meer, maar doe het snel, anders begint de reactie eerder dan je zou willen.Giet alles uit, stop het dicht, neem een flacon in de warme palm van je hand, warm het op met je hand, houd de stop vast met je duim, maar druk niet hard.Schud het flesje zodat het poeder binnenin zich verzamelt tot een soort gelijkmatig gekleurde donkerbruin- bordeauxrode bal. Soms tillen de jodiumdampen de plug onder je vinger op en maken ze een "pfft". Zodra het balletje gerold is - SNEL: giet de eerste druppels water, je kunt de reactie begraven met zoutzuur in plaats van water, het creëert een zuur milieu en de reactie verloopt beter, zet de reflux goed vast en plaats op het fornuis.
Er MOET WATER uit de 8e naald druppelen ÉÉN druppel per 0,1 g efedrine of analoog! Bij voorkeur warm, maar NIET heet.
Joepie, de reactie komt op gang! Opwarmen. Je kunt je ogen niet van het flesje afhouden.Je hebt goede verlichting nodig. Geen tocht - de ramen naast het fornuis zijn dicht! Giet er water bij en verwarm een beetje - schud, verwarm nog wat meer, schud nog wat meer tot er een gelijkmatig opgeloste vloeistof ontstaat.
Als er klontjes overblijven, niet geweekt, niet opgelost - voeg dan een beetje meer water toe.Je verwarmt het. Er vormen zich zilveren belletjes. De hele tijd - elke 10-15 seconden til je met je vingers de rand van de flacon op en schudt. De vloeistof maakt een "shh" geluid. Na een korte tijd moet de vloeistof sterk beginnen te stijgen (als dat niet zo is, maak je dan geen zorgen, en als dat wel zo is, ga dan door).Til op, schud en voeg 2-3 druppels water toe. Ga op dezelfde manier verder.Over WATER: op elk moment kun je een druppel op de binnenwand van het refluxapparaat (in de buis) doen - de druppel zal over de vloeistof hangen, het mengsel zal het zelf opnemen wanneer het nodig is. Maar gebruik het water niet verkeerd. Schud constant, zodat de vloeistof over de wanden glijdt, maar niet in het refluxapparaat terechtkomt.Let op de kleur van de wanden voordat de vloeistof erin zakt - de oranje kleur geeft aan dat er nog jodium in zit.Maar alle jodium moet eruit komen. Het kan zijn dat het jodium nog zichtbaar is op de wanden, maar dat de reactie is vertraagd, de rook is zwak, het voelt alsof het brandt.Open in dat geval de reflux sterk, voeg 0,05 - 0,1 g rode fosfor per 1 g jodium toe, schud, sluit de reflux, voeg druppelsgewijs water toe tot de oplossing vloeibaar is. Dit gebeurt zelden. Tegen het einde van de reactie kan het jodium sterker naar buiten komen, als een pijp. En de vloeistof kan sterk naar boven stijgen. De geur is chemisch, maar niet jodium. Het jodium komt niet meer. De vloeistof is eindelijk gezakt. De belletjes zijn klein.Haal de reactor van het vuur. Verwijder de reflux.
Je brengt het flesje naar je mond en blaast de rook uit (je kunt dit onder de kap doen) tot het ophoudt.Soms is er helemaal geen rook. Zorg dat je er geen spuug op krijgt!!! Snel, met een sterke straal water per 1g efedrine = 10 ml uit een spuit. Je sluit het af met een schone dop, klemmend met je vinger. Goed schudden. De vloeistof wordt lichter en de gebruikte fosfor drijft naar boven. Schud het.
Haal een kom met fijngestampt ijs uit de vriezer en zodra het flesje koud is, zet je de helft in het ijs. Wacht drie minuten. Wikkel een laagje katoen op de 8* naald, een laagje toiletpapier (wit!) en nog meer katoen (om een soort filter te maken).
Kies een oplossing, giet het in een schoon flesje, de vloeistof moet transparant zijn, groengeel fluoresceren (niet troebel, niet roze).Als het een beetje oranje is, is het carbide, alle jodium is er niet uitgekomen. Dat is niet erg.
Alkalisatie:
Dompel het indicatorpapier in de vloeistof - het zal rood worden - de oplossing is zuur. In een glazen bekerglas alkaliseer je met zuiveringszout (of 30% loogoplossing), waarbij je met een injectiespuit de oplossing roert. In het begin sist het veel, daarna minder... Doe niet te veel baking soda/loog tegelijk! Langzamer is beter!
Wanneer de soda niet meer bruist aan het oppervlak van de oplossing. Als er een korreltje soda op de bodem van het flesje begint te vallen, is het genoeg.
Indicator is groengeel, zonder blauw (pH ~ 8-9) (De blauwe kleur betekent te alkalisch).
Extractie:
Nadat de oplossing alkalisch is geworden, moet de methamfetaminebasis geëxtraheerd worden met 50 ml tolueen. Meet 5 ml tolueen af voor elke 1 g efedrine die aan de reactie wordt toegevoegd. Voeg hiervoor tolueen toe aan de alkalische oplossing. Goed schudden.Laat het mengsel zich scheiden in twee fracties. De bovenste organische laag wordt voorzichtig met een injectiespuit verwijderd, zodat er geen druppel van de onderste waterige fractie in de methamfetamineolie terechtkomt.Het extract wordt gedehydrateerd boven gecalcineerd natriumsulfaat.Het gecalcineerde natriumsulfaat wordt in een hoeveelheid gelijk aan 5% van het gewicht van het extract in een luchtdichte container geplaatst en gedurende 8 uur geïncubeerd. Het extract (methamfetamineolie) wordt vervolgens gefiltreerd.
Aanzuren:
Methamfetaminehydrochloride is erg gevoelig voor water en kristalliseert niet als het wordt aangezuurd met een waterige zoutzuuroplossing. Zoutzuur vormt een laag onder de tolueen en de methamfetamine lost erin op. Om de meth te drogen, moet het water worden verwijderd.Daarom wordt voor het aanzuren vaker HCL-gas gebruikt (zie hiervoor deze link http://bbzzzsvqcrqtki6umym6itiixfhn...as-from-muriatic-and-sulfuric-acids-conc.377/).
Begin het extract te vergassen met HCl-gas en controleer de pH met indicatoren. Wanneer pH=6 is bereikt, wordt het aanzuren gestopt en wordt het product in de vriezer bewaard totdat er een neerslag uit valt. Het neerslag wordt gefilterd door een papieren filter en gedroogd aan de lucht. Dat is alles.
Refluxapparaat. Het is een kurk met een stuk standaard glazen buis (pipet) van 6 - 12 cm erin gestoken. Het wordt gebruikt als een omgekeerde luchtkoeler om waterdamp te condenseren en terug te laten stromen in de reactiemassa.
Het gebruik van een ROMIN plug is ongewenst omdat de corrosie ervan door jodiumdampen leidt tot verontreiniging van het reactiemengsel.De ideale reactor is een platbodemkolf van conisch glas met een glazen stop waaraan een buis is gesoldeerd (door een meester-glasblazer). Als er niets geschikts is, kan het refluxapparaat worden gemaakt van een pipet. Verwijder hiervoor het elastiekje van de pipet, maak een gat in de rubberen dop van de flacon ter grootte van de diameter van de pipet en plak de pipet zo vast dat hij verticaal staat met het dunne uiteinde naar beneden. Je kunt de plug ook maken van een rubberen spuitzuiger met een geschikte diameter. Rubberen pluggen roesten alleen sneller.Sommigen gebruiken twee refluxapparaten in de kok - helemaal aan het einde van de reactie, als de jodium al op volle sterkte is, verander je het apparaat, of beter gezegd de dop met de reflux, in een bredere.
Verwarmingsapparatuur:
Het standaardapparaat is een strijkijzer.De zool is omhoog, en dat is het. Een elektrisch fornuis en een zoutbad (een blikje zout op gas) worden ook gebruikt. Als je een zoutbad gebruikt, moet je er rekening mee houden dat het een grote thermische traagheid heeft, d.w.z. als je het vuur lager zet, zal dit de reactie niet snel beïnvloeden. Maar alle keukenchemici houden van strijkijzers - de hitte is constant en de verdelingen op het strijkijzer (gloeien) zijn zeer geschikt voor het proces.
Je hebt ook het volgende nodig
Weegschalen in stappen van 0,05 g of minder
Spuiten van verschillende grootte
Spuitnaald met een diameter van 0,8 mm
Voorschrift:
Onthoud dat je dit niet op het oog kunt doen, je moet de exacte verhoudingen volgen! Gebruik bij het schalen een hittebestendig glazen flesje!
Voor 1g efedrine of analoog heb je ongeveer 10ml reactorvolume nodig, de reactor wordt aangepast aan het volume van de reagentia.
Wegen en verhoudingen:1g kristaljood en 0,35g rode fosfor per 1g efedrine of pseudo-efedrine. Eerst wegen we efedrine en rode fosfor af, gieten het op een papier, en mengen met een mes het poeder en de rode fosfor tot een gelijkmatige roze massa en gieten het in een flesje/flesje, verzegelen het met een kurk (niet het refluxapparaat!).
Flesje met een gesloten deksel met een mengsel van poeder / rode warmte een beetje, soms zet het op een brandende lamp (bureaulamp) - ze niet reageren, en zonder lucht en niet oxideren. Weeg op dat moment de jodium af, giet het in zwaar papier en plet de kristallen snel met iets zwaars.
Jodium is een zeer actief reagens met een scherpe, specifieke geur. Het laat sporen achter en brandt op de huid en tast voorwerpen aan, werk er alleen mee met handschoenen en voorzichtig!
Op dit punt: elektrisch fornuis op 1 warmtebron, injectiespuit met 0,8 mm naalddiameter met water in de buurt, refluxapparaat schoon en droog. Je opent een warm (niet heet!!) flesje, giet er stukje bij beetje jodium in: een beetje - schudden/roeren, een beetje meer, maar doe het snel, anders begint de reactie eerder dan je zou willen.Giet alles uit, stop het dicht, neem een flacon in de warme palm van je hand, warm het op met je hand, houd de stop vast met je duim, maar druk niet hard.Schud het flesje zodat het poeder binnenin zich verzamelt tot een soort gelijkmatig gekleurde donkerbruin- bordeauxrode bal. Soms tillen de jodiumdampen de plug onder je vinger op en maken ze een "pfft". Zodra het balletje gerold is - SNEL: giet de eerste druppels water, je kunt de reactie begraven met zoutzuur in plaats van water, het creëert een zuur milieu en de reactie verloopt beter, zet de reflux goed vast en plaats op het fornuis.
Er MOET WATER uit de 8e naald druppelen ÉÉN druppel per 0,1 g efedrine of analoog! Bij voorkeur warm, maar NIET heet.
Joepie, de reactie komt op gang! Opwarmen. Je kunt je ogen niet van het flesje afhouden.Je hebt goede verlichting nodig. Geen tocht - de ramen naast het fornuis zijn dicht! Giet er water bij en verwarm een beetje - schud, verwarm nog wat meer, schud nog wat meer tot er een gelijkmatig opgeloste vloeistof ontstaat.
Als er klontjes overblijven, niet geweekt, niet opgelost - voeg dan een beetje meer water toe.Je verwarmt het. Er vormen zich zilveren belletjes. De hele tijd - elke 10-15 seconden til je met je vingers de rand van de flacon op en schudt. De vloeistof maakt een "shh" geluid. Na een korte tijd moet de vloeistof sterk beginnen te stijgen (als dat niet zo is, maak je dan geen zorgen, en als dat wel zo is, ga dan door).Til op, schud en voeg 2-3 druppels water toe. Ga op dezelfde manier verder.Over WATER: op elk moment kun je een druppel op de binnenwand van het refluxapparaat (in de buis) doen - de druppel zal over de vloeistof hangen, het mengsel zal het zelf opnemen wanneer het nodig is. Maar gebruik het water niet verkeerd. Schud constant, zodat de vloeistof over de wanden glijdt, maar niet in het refluxapparaat terechtkomt.Let op de kleur van de wanden voordat de vloeistof erin zakt - de oranje kleur geeft aan dat er nog jodium in zit.Maar alle jodium moet eruit komen. Het kan zijn dat het jodium nog zichtbaar is op de wanden, maar dat de reactie is vertraagd, de rook is zwak, het voelt alsof het brandt.Open in dat geval de reflux sterk, voeg 0,05 - 0,1 g rode fosfor per 1 g jodium toe, schud, sluit de reflux, voeg druppelsgewijs water toe tot de oplossing vloeibaar is. Dit gebeurt zelden. Tegen het einde van de reactie kan het jodium sterker naar buiten komen, als een pijp. En de vloeistof kan sterk naar boven stijgen. De geur is chemisch, maar niet jodium. Het jodium komt niet meer. De vloeistof is eindelijk gezakt. De belletjes zijn klein.Haal de reactor van het vuur. Verwijder de reflux.
Je brengt het flesje naar je mond en blaast de rook uit (je kunt dit onder de kap doen) tot het ophoudt.Soms is er helemaal geen rook. Zorg dat je er geen spuug op krijgt!!! Snel, met een sterke straal water per 1g efedrine = 10 ml uit een spuit. Je sluit het af met een schone dop, klemmend met je vinger. Goed schudden. De vloeistof wordt lichter en de gebruikte fosfor drijft naar boven. Schud het.
Haal een kom met fijngestampt ijs uit de vriezer en zodra het flesje koud is, zet je de helft in het ijs. Wacht drie minuten. Wikkel een laagje katoen op de 8* naald, een laagje toiletpapier (wit!) en nog meer katoen (om een soort filter te maken).
Kies een oplossing, giet het in een schoon flesje, de vloeistof moet transparant zijn, groengeel fluoresceren (niet troebel, niet roze).Als het een beetje oranje is, is het carbide, alle jodium is er niet uitgekomen. Dat is niet erg.
Alkalisatie:
Dompel het indicatorpapier in de vloeistof - het zal rood worden - de oplossing is zuur. In een glazen bekerglas alkaliseer je met zuiveringszout (of 30% loogoplossing), waarbij je met een injectiespuit de oplossing roert. In het begin sist het veel, daarna minder... Doe niet te veel baking soda/loog tegelijk! Langzamer is beter!
Wanneer de soda niet meer bruist aan het oppervlak van de oplossing. Als er een korreltje soda op de bodem van het flesje begint te vallen, is het genoeg.
Indicator is groengeel, zonder blauw (pH ~ 8-9) (De blauwe kleur betekent te alkalisch).
Extractie:
Nadat de oplossing alkalisch is geworden, moet de methamfetaminebasis geëxtraheerd worden met 50 ml tolueen. Meet 5 ml tolueen af voor elke 1 g efedrine die aan de reactie wordt toegevoegd. Voeg hiervoor tolueen toe aan de alkalische oplossing. Goed schudden.Laat het mengsel zich scheiden in twee fracties. De bovenste organische laag wordt voorzichtig met een injectiespuit verwijderd, zodat er geen druppel van de onderste waterige fractie in de methamfetamineolie terechtkomt.Het extract wordt gedehydrateerd boven gecalcineerd natriumsulfaat.Het gecalcineerde natriumsulfaat wordt in een hoeveelheid gelijk aan 5% van het gewicht van het extract in een luchtdichte container geplaatst en gedurende 8 uur geïncubeerd. Het extract (methamfetamineolie) wordt vervolgens gefiltreerd.
Aanzuren:
Methamfetaminehydrochloride is erg gevoelig voor water en kristalliseert niet als het wordt aangezuurd met een waterige zoutzuuroplossing. Zoutzuur vormt een laag onder de tolueen en de methamfetamine lost erin op. Om de meth te drogen, moet het water worden verwijderd.Daarom wordt voor het aanzuren vaker HCL-gas gebruikt (zie hiervoor deze link http://bbzzzsvqcrqtki6umym6itiixfhn...as-from-muriatic-and-sulfuric-acids-conc.377/).
Begin het extract te vergassen met HCl-gas en controleer de pH met indicatoren. Wanneer pH=6 is bereikt, wordt het aanzuren gestopt en wordt het product in de vriezer bewaard totdat er een neerslag uit valt. Het neerslag wordt gefilterd door een papieren filter en gedroogd aan de lucht. Dat is alles.
Nu heb je meth van goede kwaliteit.Ben je nu blij?
Ja! Wetenschap, trut!
Ja! Wetenschap, trut!
