Inleiding
Je hebt vreemde MDMA-kristallen gekocht met ongewone effecten en je wilt verontreinigingen en bijmengingen van je drugs uitzoeken met behulp van testexperimenten. Dan open je dit artikel en gebruik je het als leidraad voor experimenten. Hieronder vind je een lijst met manipulaties met MDMA-producten, een korte beschrijving van de producten en nuttige informatie voor thuisproeven.
MDMA-isomeren
MDMA heeft twee enantiomeren, S-(L-)MDMA en R-(D-)MDMA. Een mengsel van de twee (racemaat) wordt meestal recreatief gebruikt. S-MDMA veroorzaakt de entactogene effecten van het racemaat omdat het serotonine, noradrenaline en dopamine veel efficiënter vrijgeeft via monoaminetransporters. Het heeft ook een hogere affiniteit met 5-HT2CR. R-MDMA heeft een opmerkelijk agonisme tegen 5-HT2AR, wat vermoedelijk bijdraagt aan de milde psychedelische hallucinaties die worden opgewekt door hoge doses MDMA bij mensen. Het MDMA racemaat is een partiële agonist tegen humaan TAAR1, maar dit is fysiologisch niet relevant vanwege de lage EC50 (half maximale effectieve concentratie).
De gebruikelijke toewijzing van activiteit aan optische isomeren is omgekeerd bij alle bekende psychedelische drugs. De krachtigste isomeer is de "S"-isomeer, de krachtigere vorm van amfetamine en methamfetamine. Dit was een van de eerste duidelijke verschillen tussen MDMA en de structureel verwante psychedelica (waar de "R" isomeren actiever zijn). Tolerantiestudies ondersteunen ook verschillen in werkingsmechanismen.
De gebruikelijke toewijzing van activiteit aan optische isomeren is omgekeerd bij alle bekende psychedelische drugs. De krachtigste isomeer is de "S"-isomeer, de krachtigere vorm van amfetamine en methamfetamine. Dit was een van de eerste duidelijke verschillen tussen MDMA en de structureel verwante psychedelica (waar de "R" isomeren actiever zijn). Tolerantiestudies ondersteunen ook verschillen in werkingsmechanismen.
Er is een analysemethode ontwikkeld voor het bepalen van MDMA enantiomeren en die van de belangrijkste metabolieten, 3,4-methyleendioxyamfetamine (MDA), 3,4-dihydroxymethamfetamine (HHMA) en 4-hydroxy-3-methoxymethamfetamine (HMMA). Het is toegepast op de analyse van plasma- en urinemonsters van gezonde recreatieve gebruikers van MDMA die vrijwillig deelnamen aan een klinisch onderzoek en oraal 100 mg (R, S)-MDMA - HCl kregen toegediend. De (R)/(S)-ratio's in zowel plasma (0-48 uur) als urine (0-72 uur) voor MDMA en MDA waren respectievelijk >1 en <1. Verhoudingen die overeenkomen met HHMA en HMMA, dicht bij eenheid, wijken af van theoretische verwachtingen en worden waarschijnlijk verklaard door het vermogen van MDMA om zijn eigen metabolisme te auto-inhibiteren. De korte eliminatiehalfwaardetijd van (S)-MDMA (4,8 uur) komt overeen met de subjectieve effecten en psychomotorische prestaties die zijn gerapporteerd bij proefpersonen die aan MDMA zijn blootgesteld, terwijl de veel langere halfwaardetijd van het (R)-enantiomeer (14,8 uur) correleert met de stemmings- en cognitieve effecten die de volgende dagen na MDMA-gebruik worden ervaren.
Vormen
MDMA wordt bijna altijd aangetroffen als een zout, met name het hydrochloridezout (MDMA-HCl). Vaak wordt aan het einde van een synthese een zuur door freebase MDMA geblazen om het zout te vormen dat meestal bestaat als een witte vaste stof of olie die extreem bitter is en oplosbaar in water. MDMA kan ook bestaan als verschillende andere zouten, bijvoorbeeld MDMA-H2PO4 (het dihydrofosfaatzout), maar HCl komt het meest voor. MDMA - HCl komt voor als een wit tot gebroken wit poeder of als een doorschijnend kristal. Kristallijn MDMA poeder wordt verkocht als capsules die dit poeder bevatten. MDMA in tabletvorm wordt ook wel ecstasy genoemd.
MDMA hydrochloridezout of dihydrofosfaatzout ziet eruit als grote doorzichtige kristallen. Ze hebben meestal een wit-beige tint. Een vervuild product kan verschillende kleuren hebben: van zwart tot bruin, geel, oranje enz.
MDMA hydrochloridezout of dihydrofosfaatzout ziet eruit als grote doorzichtige kristallen. Ze hebben meestal een wit-beige tint. Een vervuild product kan verschillende kleuren hebben: van zwart tot bruin, geel, oranje enz.
Mogelijke bijproducten en vervuilende stoffen
MDMA-kristallen worden razerzeldzaam verdund met niet-gedeclareerde stoffen. Het zou gaan om bijproducten van MDA, piperonal, N,N-dimethyl-3,4-methyleendioxyamfetamine; 3,4-methyleendioxyfenylaceton, 1-(3,4-methyleendioxypheenyl)-2-prpopanol enzovoort. Het product kan worden vervangen door stoffen met dezelfde fysieke en visuele eigenschappen, zoals witachtige of geelachtige kristallen of kristalpoeder. Dit kan zijn a-PVP, methadon, mephedrone, zout, MDA, MDMC, MMDA, MMDPEA, MBDB, MDEA, MDPHP enz.
Algoritme van procedures
1. Ten eerste moet je MDMA visueel onderzoeken. Als je kristallen een andere tint hebben dan wit-beige, zwak geelachtig of zwak grijs, dan hebben ze waarschijnlijk organische of anorganische synthese bijproducten, die van kleur kunnen veranderen. De kleur van MDMA hangt af van de reacties en de kwaliteit ervan. Witachtig, beige, geelachtig, oranje, perzik, zwak grijs, bruine tinten kunnen overeenkomen in je product. Meer gekleurd betekent een vuiler product.
2. 2. Secundair, geef een experiment met het oplossen van je product in water. Los 100 mg (100 mg is genoeg, maar meer is beter) van het MDMA-monster op in 7-10 ml water op kamertemperatuur. Als je monster goed oplost, betekent dit dat je waarschijnlijk een zuivere drug hebt. Ook vervangende drugs kunnen goed oplossen. Verontreinigde MDMA met anorganische producten kan een gekleurde oplossing vormen.
2. 2. Secundair, geef een experiment met het oplossen van je product in water. Los 100 mg (100 mg is genoeg, maar meer is beter) van het MDMA-monster op in 7-10 ml water op kamertemperatuur. Als je monster goed oplost, betekent dit dat je waarschijnlijk een zuivere drug hebt. Ook vervangende drugs kunnen goed oplossen. Verontreinigde MDMA met anorganische producten kan een gekleurde oplossing vormen.
op
Je moet de resultaten van het ontbindingsexperiment interpreteren. Als je product gedeeltelijk oplost, kun je nog even wachten of de oplossing voorzichtig verwarmen. Het oplossen van grote kristallen kost meer tijd. Als je MDMA-kristalpoeder oplost en een onoplosbaar wit neerslag krijgt, betekent dit dat je MDMA-poeder is vermengd met cafeïne. Er zijn links naar eenvoudige experimenten om cafeïne in amfetaminepoeder te bepalen met Wagner's reagens en salpeterzuur en ammoniakoplossing. Deze methoden zijn ook geschikt voor MDMA-poeder. Het kan ook MCC (microkristallijne cellulose), siliciumdioxide, anorganische zouten zijn (zie "Bepaling van onzuiverheid in synthetische PAS").
3. Bevestig ten derde de conformiteit van het product met de aangegeven MDMA door LF-tests (drugstestkits). Je krijgt een duidelijk resultaat over je stof en de toegediende verdovende stof (als die er is) en deze tests helpen bij het kiezen van de volgende stap.
4. Ten vierde, controleer de pH van de oplossing. Kristalpoeder van amfetamine kan verontreinigd zijn door organische poederzuren (ascorbinezuur, citroenzuur, enz.), organische poederbasen (cafeïne, enz.). In "Determination of impurity in synthetic PAS" (Bepaling van onzuiverheden in synthetisch PAS) wordt de bepalingsmethode precies beschreven.
5. Je hebt geen verontreinigende stoffen gevonden en je twijfelt nog steeds aan je MDMA-monster of LF-tests onthullen een toegediende verdovende stof, voer dan experimenten uit met testreagentia. Gebruik "Drugstestreagentia". Deze methoden helpen om het soort bijmenging te bepalen. Er zijn handleidingen, waarin de procedures en betekenis van de controlemethode worden beschreven, waarin je methoden voor de synthese van reagentia kunt vinden. Op basis van de gegevens van het testen van reagentia kun je het resultaat vergelijken en goedkeuren met TLC.
Je hebt bijvoorbeeld testresultaten ontvangen met Marquis-reagens dat paars tot zwart opgaf en Mecke-reagens dat donkergroen/turquoise tot donkerblauw/zwarte kleur opgaf. Dit geeft aan dat het waarschijnlijk om pure MDMA gaat. Als je een paar druppels Marquis-reagens toevoegt en de kleur van de druppels verandert in gelig, betekent dit meestal dat je MDPV/MDPHP/3-MMC/a-PVP in je monster hebt. In dit geval toont de LF-test (stap 3) methcathinon (mephedrone) in het monster aan.
Neem een TLC-plaatje, vervuild monster van MDMA, echte pure MDMA en zuiver a-PVP/MDPV/3-MMC/MDPHP (als je die hebt), maak vlekken van de stoffen en elueer ze, tel de Rf en vergelijk de resultaten met de literatuurgegevens. Als de vlek van je monster na elutie in twee of meer delen wordt gesplitst, die hetzelfde niveau hebben als a-PVP/MDPV/MDPHP/3-MMC en zuivere MDMA, betekent dit dat je monster verontreiniging(en) met a-PVP/MDPV/MDPHP/3-MMC heeft. Als je monster geen vlek in het echte MDMA-gehalte heeft, betekent dit dat je a-PVP/MDPV/MDPHP/3-MMC hebt met iets als MDMA, een stof met vergelijkbare fysieke en organoleptische eigenschappen, of dat je narcoticaproduct volledig is vervangen.
5. Je hebt geen verontreinigende stoffen gevonden en je twijfelt nog steeds aan je MDMA-monster of LF-tests onthullen een toegediende verdovende stof, voer dan experimenten uit met testreagentia. Gebruik "Drugstestreagentia". Deze methoden helpen om het soort bijmenging te bepalen. Er zijn handleidingen, waarin de procedures en betekenis van de controlemethode worden beschreven, waarin je methoden voor de synthese van reagentia kunt vinden. Op basis van de gegevens van het testen van reagentia kun je het resultaat vergelijken en goedkeuren met TLC.
Je hebt bijvoorbeeld testresultaten ontvangen met Marquis-reagens dat paars tot zwart opgaf en Mecke-reagens dat donkergroen/turquoise tot donkerblauw/zwarte kleur opgaf. Dit geeft aan dat het waarschijnlijk om pure MDMA gaat. Als je een paar druppels Marquis-reagens toevoegt en de kleur van de druppels verandert in gelig, betekent dit meestal dat je MDPV/MDPHP/3-MMC/a-PVP in je monster hebt. In dit geval toont de LF-test (stap 3) methcathinon (mephedrone) in het monster aan.
Neem een TLC-plaatje, vervuild monster van MDMA, echte pure MDMA en zuiver a-PVP/MDPV/3-MMC/MDPHP (als je die hebt), maak vlekken van de stoffen en elueer ze, tel de Rf en vergelijk de resultaten met de literatuurgegevens. Als de vlek van je monster na elutie in twee of meer delen wordt gesplitst, die hetzelfde niveau hebben als a-PVP/MDPV/MDPHP/3-MMC en zuivere MDMA, betekent dit dat je monster verontreiniging(en) met a-PVP/MDPV/MDPHP/3-MMC heeft. Als je monster geen vlek in het echte MDMA-gehalte heeft, betekent dit dat je a-PVP/MDPV/MDPHP/3-MMC hebt met iets als MDMA, een stof met vergelijkbare fysieke en organoleptische eigenschappen, of dat je narcoticaproduct volledig is vervangen.
Conclusie
Smeltpuntcontrole kan worden toegevoegd aan de tweede stap om te bevestigen dat de kwaliteit in orde is en om de mate van onzuiverheid te bepalen. Metdeze handleiding kan de mate van onzuiverheid worden vastgesteld, kunnen verontreinigende stoffen worden bepaald en kunnen de resultaten met verschillende methoden worden goedgekeurd.
Last edited:
