DMT testprotocol

[G.Patton]

Inleiding

Je hebt DMT gekocht, maar het product heeft vreemde effecten. Toen besloot je de samenstelling ervan te achterhalen. Je opent dit artikel en gebruikt het als leidraad voor experimenten. De lijst van manipulaties met DMT-producten, nuttige informatie voor thuisproeven en productbeschrijvingen staan hieronder vermeld.

Vormen

N, N-Dimethyltryptamine (DMT of N, N-DMT) is een gesubstitueerde tryptamine die in veel planten en dieren voorkomt en die zowel een derivaat als een structurele analoog van tryptamine is. Het wordt gebruikt als recreatieve psychedelische drug en door verschillende culturen bereid voor rituele doeleinden als entheogeen. DMT kan worden geïnhaleerd, ingenomen of geïnjecteerd en de effecten zijn afhankelijk van de dosis en de gekozen manier van toediening. Bij inhalatie of injectie duren de effecten kort: ongeveer vijf tot 15 minuten. Bij orale inname in combinatie met een MAO-remmer, zoals het ayahuasca-brouwsel van veel inheemse stammen in het Amazonegebied, kunnen de effecten drie uur of langer aanhouden.

Pure DMT is een kristallijn poeder dat er transparant uitziet of wit tot geelrood van kleur is. DMT wordt meestal gehanteerd en opgeslagen als fumaraat, omdat andere zure zouten van DMT extreem hygroscopisch zijn en niet gemakkelijk kristalliseren. Defreebase vorm, hoewel minder stabiel dan DMT fumaraat, wordt geprefereerd door recreatieve gebruikers die ervoor kiezen om de chemische stof te verdampen omdat het een lager kookpunt heeft.

Spoiler: DMT vormen

De meest populaire toevoegingen en versnijdingsmiddelen van DMT

DMT worden verkocht, zoals vrije base en het stabielere fumaraatzout. Beide kunnen vervuild zijn door nevenproducten van de synthese, zoals 2-methyl-1,2,3,4-tetrahydro-B-carboline en DMT-precursoren: 3-methylquinoline, 2-(1H-Indol-3-yl)-N, N-dimethyl-2-oxoacetamide, oxalylchloride (uiterst zeldzaam). Straat-DMT kan gesubstitueerd of toegevoegd worden door DMT, ketamine, lsd of DMT-analogen, van basische tryptamines zoals MET en DPT, tot vier- en vijfpositie gesubstitueerde varianten, zoals 4-PO-DMT (psilocybine), 4-AcO-DMT (psilacetine), 5-HO-DMT (bufotenine), en 5-MeO-DMT.

1. Ten eerste moet je je DMT-monster controleren met testreagentia. Het maakt niet uit welke vorm van de drug wordt gebruikt (zout of vrije base). Gebruik "Drugstestreagentia". Deze methoden helpen bij het bepalen van het soort toevoegingen. Er zijn handleidingen, waarin de procedures en betekenis van de controlemethode worden beschreven, waarin je methoden voor de synthese van reagentia kunt vinden. Op basis van de gegevens van het testen van reagentia, kun je het resultaat vergelijken en goedkeuren met TLC (stap 3).

Reagentia kunnen worden onderverdeeld in primaire en secundaire reagentia om DMT te controleren. Primaire reagentia reageren met de verwachte stof, terwijl secundaire een levendige kleurverandering produceren met een hulpstof. Hier zijn een paar hoofdreagentia.

• Ehrlich - primaire test voor alle indolen, bijv. tryptamines en lysergamides maar ook 5-HTP en meer.
• Hofmann - primaire test voor tryptamines en lysergamides, nauwkeuriger maar langzamer dan Ehrlich;
• Marquis - primaire test voor de meeste poeders, secundaire test voor blotters, cocaïne, ketamine en mephedrone;
• Mecke - primaire test voor de meeste poeders, secundaire test voor blotters, ketamine, mephedrone.

Spoiler: Reagentia blootstelling

Ehrlich reagens is de belangrijkste test voor DMT en geeft een sterke roze/paarse kleurverandering bij alle indolen, zoals DMT of LSD. Hofmann-reagens is de aanbevolen primaire vervolgtest om het te beperken en de aanwezigheid van DMT te bevestigen boven 5-MeO-DMT of 5-HTP. Marquis, Mecke of andere reagens tests zijn nuttig voor een nog verdere bevestiging.

Resultaten van DMT-reagentia voor Ehrlich, Hofmann, Marquis en Mecke

Als primaire reagentia niet reageren met je monster, probeer dan secundaire reagentia. Secundaire reagentia produceren een levendige kleurverandering met een versnijdingsmiddel, maar niet met de verwachte stof.

Tests met secundaire reagentia:

• Simons reagens kan secundaire amines bevestigen (meth, MDMA, x-MMC of PMMA);
• Robadope-reagens kan primaire aminen bevestigen (amfetamine, MDA, 2C-x of PMA);
• Zimmermann-reagens kan secundaire (4-MMC-derivaten) en tertiaire (a-PVP-analogen) cathinonen detecteren.

2. Bevestig ten tweede de toegediende drugs met LF-tests (drugstestkits). Je krijgt dan een duidelijk resultaat over de toegediende verdovende stof(fen) (als dat zo is). Controleer ook je stof op narcotische bijmengingen, die in de vorige stap werden onthuld met behulp van kleurreacties.

3. Voer ten derde een TLC-test uit. Je hebt bijvoorbeeld een testresultaat ontvangen met Ehrlich-reagens van LSD, dat een paarse kleur gaf. Daarna heb je een paar druppels Hofmann-reagens toegevoegd en de kleur van de druppels verandert in blauw. Dit resultaat bevestigt het vorige. Neem een TLC-plaatje, vervuild DMT-monster, echte heldere DMT, heldere LSD (als je die hebt), maak drie vlekken van de stoffen en elueer ze, tel de Rf en vergelijk de resultaten met de literatuurgegevens. Als de vlekken van je methadonmonster zich opsplitsen in twee of meer delen, die hetzelfde gehalte LSD en heldere DMT hebben, betekent dit dat je monster vervuild is met LSD. Je kunt dit experiment ook met andere stoffen uitvoeren.

Conclusie

Smeltpuntcontrole kan worden toegevoegd aan de eerste stap om te bevestigen dat de kwaliteit in orde is en om de mate van onzuiverheid te bepalen. In het geval van DMT is de methode "Drugs testen met reagentia" het nuttigst omdat het helpt om verontreinigingen snel te identificeren. De beste manieren om verontreinigingen van DMT-kristallen te bepalen zijn GC-MS of LC-MS analyse. Deze handleiding maakt het echter mogelijk om de meeste methadonverontreinigingen te identificeren en de resultaten met verschillende methoden goed te keuren.