Amfetamine is een populaire drug die over de hele wereld wordt verspreid. Veelgebruikte productieschema's worden gebruikt om amfetamine te verkrijgen. Monsters van "straat"amfetamine hebben een verschillende kwalitatieve samenstelling en kwantitatieve verhouding van componenten. Deskundigen analyseerden bekende methoden van amfetaminesynthese en ontdekten dat zowel in de hoofdfase als in de tussenfase bijproducten van de reacties ontstaan. De analyse werd zowel empirisch uitgevoerd als door de resultaten van specifieke chemische onderzoeken, waarvan de objecten amfetamine waren. Ook slecht gezuiverde syntheseproducten, die "straat"-preparaten zijn, bevatten sporen van gebruikte reagentia en precursoren, katalysatoren. Dergelijke stoffen kunnen "markers" worden genoemd, omdat ze een soort markers zijn die de deskundige chemicus leiden naar de specifieke methode die is gebruikt om de psychotrope stof te verkrijgen. De soorten en kwantitatieve inhoud van "markers" in preparaten hangen grotendeels af van de synthesemethode, de verhouding, bron en zuiverheid van de initiële reagentia en precursoren, de omstandigheden van de reacties en de methode van zuivering, als die is uitgevoerd. Een dergelijk chemisch onderzoek, gericht op het opsporen van "markers" in de samenstelling van preparaten, kan worden uitgevoerd met behulp van verschillende fysische en chemische analysemethoden die de expert tot zijn beschikking heeft.
Als we kijken naar de manieren waarop amfetamine wordt gesynthetiseerd, moet worden opgemerkt dat de belangrijkste precursoren voor de productie kunnen zijn: fenylaceton (1-fenyl-2-propanon), norefedrine, benzaldehyde en benzylcyanide. Laten we eens kijken naar de basissynthese uit deze mogelijke precursoren.
De synthese van amfetamine uit 1-fenyl-2-propanon (fenylaceton) kan in principe op twee manieren worden uitgevoerd: door de Leikartreactie met de vorming van N-formylamfetamine en 4-methyl-5-fenylpyrimidine als "markers", en door reductieve aminering (katalytische reductie op een metaalkatalysator) via vijf mechanismen:
- door reductie met Renay-nikkel tot bi-(1-fenylpropyl-2)-amine als "merkstof";
- door reductie met een alkalische Urushibar katalysator in een autoclaaf. Kenmerkende "merkers" in dit geval zijn Schiff-basen gevormd door condensatie van fenylaceton met amfetamine, anorganische onzuiverheden door het gebruik van een bepaalde katalysator. Het is ook mogelijk om tekenen van "nitropropeen" en "oxime" schema's vast te stellen, zo genoemd door de karakteristieke tussenproducten - "markers" (fenylnitropeen en 1-fenyl-2-propanon oxime);
- door reductie met aluminiumamalgaam met "merkers" in de vorm van niet-gereageerd fenylaceton (groter in kwantitatieve schatting dan wanneer verkregen door andere mechanismen). Sporen van aluminium, chloride-ionen en kwik-ionen werden ook gevonden in de reactieproducten;
- reductie met natriumcyanoborohydride, waarbij sporen van methanol- en acetaationen werden gedetecteerd als "markers", evenals het reagens zelf;
- reductie met lithiumalumohydride, waarvan de niet-gereageerde sporen in de reactieproducten "markers" kunnen zijn. Sporen van hydroxylamine en 1-fenyl-2-propanon oxime en acetaationen kunnen ook worden gedetecteerd in de "straat" amfetamine gesynthetiseerd volgens dit schema.
De syntheses van amfetamine uit benzaldehyde zijn gebaseerd op de Henri-reactie, een aldol-type reactie tussen een aldehyde en een nitroalkaan, dus de belangrijkste "markers" in hen zijn reductieproducten (beta-hydroxynitroverbindingen) en nitroalkenen als bijproducten (vooral wanneer aromatische aldehyden worden gebruikt). Reacties kunnen verlopen via vier hoofdmechanismen:
- Lithium alumohydride reductie. "Markers" zijn sporen van 2-nitro-1-fenylpropeen, nitroethaan, pentylamine, diethylether en isopropanol, en de aanwezigheid van sulfaat- en tartraationen. Het is belangrijk op te merken dat bij deze synthese het hoofdproduct gevormd wordt als hydrochloride;
- reductie met Reney's nikkel. "Markers" zijn sporen van benzalgide, nitroethaan, butylamine, 2-nitro-1-fenylpropeen en verhoogd nikkelgehalte;
- terugwinning met natriumamalgaam. "Markers" - sporen van benzalhyde, nitroethaan, butylamine, 2-nitro-1-fenylpropeen, verhoogd natriumgehalte in het eindproduct;
- reductie in de elektrochemische cel, waarbij sporen van benzalhyde, pentylamine, nitroethaan, 2-nitro-1-fenylpropeen, 1-fenyl-2-nitropeen, dimethylketon, de aanwezigheid van acetaat-, fosfaat- en sulfaationen als "markers" kunnen worden gedetecteerd. Het eindproduct is amfetaminefosfaat.
De synthese van amfetamine uit norefedrine verloopt via drie mechanismen:
- Door reactie met waterstofjodidezuur en rode fosfor, waarbij jodide-ionen en sporen van fosfor de "markers" zijn. De kristallisatiefase van amfetaminehydrochloride wordt gekenmerkt door sporen van aceton en chloride-ionen;
- Volgens de eenstapsreductiereactie van Burch met een exotherme explosieve reactie is het eindproduct ondanks deze factor vrij zuiver. Zulke "markers" als sporen van efedrine (pseudo-efedrine), natrium (lithium) kunnen in de producten worden gevonden;
- door de reactie van thionylchloride en norefedrine, waarvan sporen "markers" kunnen zijn, evenals sporen van isopropylether, 2-amino-1-chloor-1-fenylpropaan en palladium.
"Markers" van de synthese van amfetamine uit benzylcyanide zijn: sporen van stoffen die betrokken zijn bij de reacties en oplosmiddelen benzylcyanide, magnesium, tetrahydrofuraan, dichloormethaan, de aanwezigheid van sulfaationen.
Opgemerkt moet worden dat het succes van het detecteren van "markers" in "straat" amfetamine afhankelijk is van vele factoren, waarvan de belangrijkste zijn: de mate van zuiverheid van de reagentia die worden gebruikt bij de synthese, de apparatuur van het laboratorium en de ervaring van de chemicus die de psychotrope stof heeft geproduceerd.
Door gebruik te maken van de analytische gegevens die we hebben verkregen over karakteristieke "markers" als onderdeel van een chemisch onderzoek, wordt het dus mogelijk om een specifieke methodologie vast te stellen voor de synthese van "straat"amfetamine.
Als we kijken naar de manieren waarop amfetamine wordt gesynthetiseerd, moet worden opgemerkt dat de belangrijkste precursoren voor de productie kunnen zijn: fenylaceton (1-fenyl-2-propanon), norefedrine, benzaldehyde en benzylcyanide. Laten we eens kijken naar de basissynthese uit deze mogelijke precursoren.
De synthese van amfetamine uit 1-fenyl-2-propanon (fenylaceton) kan in principe op twee manieren worden uitgevoerd: door de Leikartreactie met de vorming van N-formylamfetamine en 4-methyl-5-fenylpyrimidine als "markers", en door reductieve aminering (katalytische reductie op een metaalkatalysator) via vijf mechanismen:
- door reductie met Renay-nikkel tot bi-(1-fenylpropyl-2)-amine als "merkstof";
- door reductie met een alkalische Urushibar katalysator in een autoclaaf. Kenmerkende "merkers" in dit geval zijn Schiff-basen gevormd door condensatie van fenylaceton met amfetamine, anorganische onzuiverheden door het gebruik van een bepaalde katalysator. Het is ook mogelijk om tekenen van "nitropropeen" en "oxime" schema's vast te stellen, zo genoemd door de karakteristieke tussenproducten - "markers" (fenylnitropeen en 1-fenyl-2-propanon oxime);
- door reductie met aluminiumamalgaam met "merkers" in de vorm van niet-gereageerd fenylaceton (groter in kwantitatieve schatting dan wanneer verkregen door andere mechanismen). Sporen van aluminium, chloride-ionen en kwik-ionen werden ook gevonden in de reactieproducten;
- reductie met natriumcyanoborohydride, waarbij sporen van methanol- en acetaationen werden gedetecteerd als "markers", evenals het reagens zelf;
- reductie met lithiumalumohydride, waarvan de niet-gereageerde sporen in de reactieproducten "markers" kunnen zijn. Sporen van hydroxylamine en 1-fenyl-2-propanon oxime en acetaationen kunnen ook worden gedetecteerd in de "straat" amfetamine gesynthetiseerd volgens dit schema.
De syntheses van amfetamine uit benzaldehyde zijn gebaseerd op de Henri-reactie, een aldol-type reactie tussen een aldehyde en een nitroalkaan, dus de belangrijkste "markers" in hen zijn reductieproducten (beta-hydroxynitroverbindingen) en nitroalkenen als bijproducten (vooral wanneer aromatische aldehyden worden gebruikt). Reacties kunnen verlopen via vier hoofdmechanismen:
- Lithium alumohydride reductie. "Markers" zijn sporen van 2-nitro-1-fenylpropeen, nitroethaan, pentylamine, diethylether en isopropanol, en de aanwezigheid van sulfaat- en tartraationen. Het is belangrijk op te merken dat bij deze synthese het hoofdproduct gevormd wordt als hydrochloride;
- reductie met Reney's nikkel. "Markers" zijn sporen van benzalgide, nitroethaan, butylamine, 2-nitro-1-fenylpropeen en verhoogd nikkelgehalte;
- terugwinning met natriumamalgaam. "Markers" - sporen van benzalhyde, nitroethaan, butylamine, 2-nitro-1-fenylpropeen, verhoogd natriumgehalte in het eindproduct;
- reductie in de elektrochemische cel, waarbij sporen van benzalhyde, pentylamine, nitroethaan, 2-nitro-1-fenylpropeen, 1-fenyl-2-nitropeen, dimethylketon, de aanwezigheid van acetaat-, fosfaat- en sulfaationen als "markers" kunnen worden gedetecteerd. Het eindproduct is amfetaminefosfaat.
De synthese van amfetamine uit norefedrine verloopt via drie mechanismen:
- Door reactie met waterstofjodidezuur en rode fosfor, waarbij jodide-ionen en sporen van fosfor de "markers" zijn. De kristallisatiefase van amfetaminehydrochloride wordt gekenmerkt door sporen van aceton en chloride-ionen;
- Volgens de eenstapsreductiereactie van Burch met een exotherme explosieve reactie is het eindproduct ondanks deze factor vrij zuiver. Zulke "markers" als sporen van efedrine (pseudo-efedrine), natrium (lithium) kunnen in de producten worden gevonden;
- door de reactie van thionylchloride en norefedrine, waarvan sporen "markers" kunnen zijn, evenals sporen van isopropylether, 2-amino-1-chloor-1-fenylpropaan en palladium.
"Markers" van de synthese van amfetamine uit benzylcyanide zijn: sporen van stoffen die betrokken zijn bij de reacties en oplosmiddelen benzylcyanide, magnesium, tetrahydrofuraan, dichloormethaan, de aanwezigheid van sulfaationen.
Opgemerkt moet worden dat het succes van het detecteren van "markers" in "straat" amfetamine afhankelijk is van vele factoren, waarvan de belangrijkste zijn: de mate van zuiverheid van de reagentia die worden gebruikt bij de synthese, de apparatuur van het laboratorium en de ervaring van de chemicus die de psychotrope stof heeft geproduceerd.
Door gebruik te maken van de analytische gegevens die we hebben verkregen over karakteristieke "markers" als onderdeel van een chemisch onderzoek, wordt het dus mogelijk om een specifieke methodologie vast te stellen voor de synthese van "straat"amfetamine.
Last edited by a moderator: