Een nieuw onderzoek onder de titel Janica A. Adams et al. heeft licht geworpen op de toenemende bezorgdheid over infectieuze endocarditis (IE) onder vrouwen die drugs injecteren (WWID). Deze retrospectieve cohortstudie, die werd uitgevoerd in vijf ziekenhuizen in Canada, onderzoekt de overlevingskansen op lange termijn van vrouwen in vergelijking met mannen die drugs injecteren en onthult alarmerende inzichten die de reacties van de volksgezondheid op dit groeiende probleem zouden kunnen veranderen.
Aanleiding voor het onderzoek was de ingrijpende impact van de opioïdenepidemie op de volksgezondheid. De toename van het gebruik van injecterende drugs heeft bijgedragen aan een toename van het aantal gevallen van IE, een infectie van de binnenbekleding van het hart en de hartkleppen, die onbehandeld kan leiden tot ernstige complicaties en de dood. Hoewel vrouwen ongeveer een derde uitmaken van de wereldwijde populatie van mensen die drugs injecteren, zijn hun klinische kenmerken en resultaten met betrekking tot complicaties door drugsgebruik, zoals infectieuze endocarditis, slecht gedocumenteerd.
Een van de opmerkelijke bevindingen is dat vrouwen meer dan de helft (51,2%) uitmaken van de mensen met intraveneus drugsgebruik in dit onderzoek, ondanks het feit dat ze een derde van de totale populatie injecterende drugsgebruikers uitmaken. Deze statistiek roept kritische vragen op over de kwetsbaarheid van vrouwen in de context van injecterend drugsgebruik.
Uit het onderzoek bleek ook dat vrouwen met IE jonger waren dan hun mannelijke tegenhangers, met een mediane leeftijd van 31,5 jaar vergeleken met 38,5 jaar bij mannen. Alarmerend is dat een deel van de vrouwen zwanger was op het moment van de diagnose, maar dat slechts weinigen een gedocumenteerd voorbehoedsmiddelgebruik hadden.
Het onderzoek benadrukt een aanzienlijke kloof tussen stad en platteland wat betreft de resultaten. Vrouwen in stedelijke gebieden vertoonden hogere sterftecijfers dan vrouwen op het platteland. Het onderzoek suggereert dat stedelijke omgevingen vrouwen blootstellen aan verhoogde risico's zoals dakloosheid, geweld en onvoldoende sociale steun, wat de prognose voor vrouwen met infectieuze endocarditis zou kunnen verergeren. Vrouwen op het platteland leken het daarentegen beter te doen, mogelijk door sterkere gemeenschapsbanden en in sommige gevallen meer toegankelijke gezondheidszorg.
Een van de belangrijkste bevindingen is de invloed van hulp bij stoornissen in middelengebruik (SUD) op de langetermijnresultaten. Vrouwen die klinische SUD-begeleiding kregen, hadden betere overlevingskansen dan vrouwen die alleen poliklinische verwijzingen kregen, wat suggereert dat onmiddellijke en krachtige verslavingsondersteuning tijdens de ziekenhuisopname de prognose voor deze patiënten aanzienlijk kan verbeteren. Deze bevinding komt overeen met eerder onderzoek waaruit blijkt dat continue opiaatsubstitutietherapie en andere schadebeperkende interventies effectief zijn in het verbeteren van de overleving op lange termijn bij personen met complicaties door drugsgebruik.
Rechtszijdige hartinfecties kwamen vaker voor bij vrouwen, wat leidde tot een lagere kortetermijnsterfte in vergelijking met linkszijdige infecties, die meestal ernstiger zijn. Maar over een langere periode bleek uit het onderzoek dat het algehele sterftecijfer voor zowel mannen als vrouwen hoog bleef, waarbij bijna de helft van alle PWID met IE binnen vijf jaar stierf. Deze schokkende cijfers onderstrepen de dringende behoefte aan betere verslavingszorg, eerdere interventie en gezondheidsdiensten op lange termijn voor verslaafden, vooral vrouwen.
De auteurs pleiten voor uitgebreidere schadebeperkingsstrategieën die zijn afgestemd op de unieke behoeften van mensen met IE, waaronder reproductieve counseling en betere toegang tot anticonceptie. Aangezien slechts 5,5% van de vrouwen in het onderzoek gedocumenteerd anticonceptiegebruik had, is het duidelijk dat meer aandacht voor reproductieve gezondheid cruciaal is voor deze kwetsbare populatie. Het onderzoek wijst ook op de noodzaak van betere toegang tot gezondheidszorg en sociale steun in stedelijke gebieden waar WWID een hoger sterfterisico lopen.
De implicaties van dit onderzoek zijn enorm. Het benadrukt niet alleen de onevenredige last van infectieuze endocarditis voor vrouwen die drugs injecteren, maar benadrukt ook hoe op maat gemaakte interventies zoals intramurale begeleiding bij middelengebruik en reproductieve gezondheidszorg de resultaten aanzienlijk kunnen verbeteren. Aangezien de opioïdencrisis miljoenen mensen wereldwijd blijft treffen, zullen bevindingen als deze cruciaal zijn voor het toekomstige volksgezondheidsbeleid.
Geïnteresseerden kunnen het volledige onderzoek lezen via de volgende link: JAMA Network Open Article (clearnet).
Als je geïnteresseerd bent in dergelijke publicaties, reageer dan en laat commentaar achter. Dit zal voor mij een teken zijn om door te gaan.
