taken from the vespiary, check the link if u want the referenceused >_< pls note that furan is super flammable and its boiling point is around room temperature!! im not sure how useful this synth is 4 the new (or even average) chemist, but i figured id post it anyway just 4 the sake of the information being available
Σε μίγμα 32,2 g φουρανίου, 95 mL ξηρού Et2O και 145 mL ανυδ. EtOH, που έχει ψυχθεί στους -35°C, προστίθεται, σταγόνα-σταγόνα, επί 1 ώρα με ανάδευση, διάλυμα 24,2 mL Br2 σε 335 mL EtOH, που έχει επίσης ψυχθεί στους -35°C, διατηρώντας το διάλυμα κάτω από τους -25°C. Μετά από 30 λεπτά παραμονής, προστίθεται ξηρή NH3 μέχρι pH 6, η μάζα αναδεύεται στους -5°C μέχρι να εξαφανιστεί το χρώμα και προστίθεται πάλι NH3 μέχρι pH 8 για να δώσει 2,5-διεθοξυ-2,5-διυδροφουράνιο(Ι) (52,6 g), bp3 39-41°C, d20 1,0017, nD20 1,4310. Το διμεθοξυ-ανάλογο, bp17 69,74°C, d20 1,0730, nD20 1,4352, μπορεί να ληφθεί με παρόμοιο τρόπο, με τη διαφορά ότι η αντίδραση διεξάγεται απουσία Et2O (απόδοση: 71%).
Το I (47,5 g) υδρογονώνεται παρουσία 5 g Raney Ni σε θερμοκρασία δωματίου και πίεση atm υπό ανάδευση. Μετά την απορρόφηση 7,2 L H2 κατά τη διάρκεια 2-3 ωρών, ο καταλύτης διηθείται και πλένεται με 15 mL ξηρού EtOH- έτσι λαμβάνονται 40,1 g 2,5-διεθοξυτετραϋδροφουρανίου(II), bp20 76-78°C, d20 0,9630, nD20 1,4193. Ομοίως λαμβάνεται το μεθοξυ-ανάλογο, bp22 52-54°C, d20 1,0230, nD20 1,4178 (απόδοση: 85,5%).
Σε μείγμα 360 g διαλύματος 50% ΚΟΗ και 138 mL MeOH προστίθενται 70,5 g διμεθυλεστέρας του ακετονικαρβοξυλικού οξέος(III) υπό ανάδευση στους -5°C. Η θερμοκρασία αυξάνεται αμέσως στους 15°C και στη συνέχεια στους 25°C κατά τη διάρκεια 30 λεπτών. Μετά από 10 λεπτά αναμονής το μείγμα ψύχεται και πάλι στους 0°C και προστίθενται 65 mL Et2O. Το πηκτ. διηθείται και πλένεται με 65 mL MeOH και 150 mL Et2O (που προηγουμένως έχει ψυχθεί στους 0°C). Λαμβάνεται το δικαλιούχο άλας (86,2 g) του III.
Σε 1 N HCl (322 mL) που θερμαίνεται στους 80°C προστίθενται 41,1 g II και το μείγμα αναδεύεται επί 20 λεπτά, ψύχεται ταχέως στους 10°C και προστίθενται 211 mL 1N HCl, 98,2 g III, 26,4 g AcONa και 28,2 g CH3NH2-HCl. Το μείγμα αναδεύεται 4 ώρες στους 29-31°C, ψύχεται στους 10°C, σατιρίζεται με 410 g KOH και εκχυλίζεται 4 φορές με CHCl3 (75 mL, 15 λεπτά ανάδευσης). Από το ελαιώδες μείγμα κρυσταλλώνεται ο μεθυλεστέρας(IV) (25,96 g), mp 106-107°C (από MeOH), bp0,2 85-86°C, του τροπαν-3-όνη-2-καρβοξυλικού οξέος (από το μητρικό διάλυμα λαμβάνονται άλλα 2,88 g), IV-HCl, mp 172-173°C (από MeOH), IV-H2O, mp 97-100°C.
ΤοIV (28,34 g) διαλύεται σε 10% H2SO4 (170 mL), ψύχεται στους -5°C και υποβάλλεται σε κατεργασία με 3,63 kg 1,5% Na-Hg με έντονη ανάδευση μεταξύ -2°C και +2°C, ενώ το pH διατηρείται στους 3-3,5 μέσω διαλύματος 30% H2SO4. Η αναγωγή συνεχίζεται περίπου 30 λεπτά, έως ότου 3 σταγόνες του αντιδρώντος μείγματος παύσουν να δίνουν κόκκινο χρωματισμό με διάλυμα FeCl3 10%. Μετά το διαχωρισμό του Hg, το διάλυμα κορεστεί με 235 g KOH κάτω από τους 15°C και εκχυλιστεί με 5x250 mL CHCl3. Τα εκχυλίσματα ξηραίνονται επί Na2SO4 και λαμβάνεται ελαιώδες υγρό (26,5 g), από το οποίο κρυσταλλώνεται ο μεθυλεστέρας της ρακεμικής ψευδοεκγονίνης(V) μετά από μακρά παραμονή (5-7 ημέρες στους 0°C).
Οι 2 ισομερείς εστέρες της εκγονίνης, V και ρακεμική εκγονίνη(VI), διαχωρίζονται με ανάμιξη του ελαιώδους υγρού (γεμάτου κρυστάλλους) με ίσο όγκο ξηρού Et2O. Το pptd. V (5,86 g), mp 128,5-130,5°C (από EtOAc), διηθείται. Το άλας του HCl mp 211-213°C. Στο διήθημα προστίθενται 250 ml ξηρού Et2O μέχρι να μη σχηματιστεί πλέον ppt. (το ppt. λιώνει γρήγορα στον αέρα σχηματίζοντας ρητινώδη μάζα) και το διήθημα αναδεύεται 30 λεπτά με ενεργό άνθρακα. Οι διαλύτες εξατμίζονται και λαμβάνεται ένα ανοιχτό καφέ υγρό (17,2 g), το οποίο διαλύεται σε 17 ml MeOH και εξουδετερώνεται με 10% διαλυμένο HCl σε ξηρό Et2O. Στη συνέχεια, το Et2O εξατμίζεται στο κενό μέχρι να εξαφανιστούν τα 2 στρώματα. Μετά από παραμονή 2 ωρών στους 0°C, το VI-HClκρυσταλλώνεται- διηθείται και πλένεται με μείγμα 1:1 MeOH-ξηρού Et2O που ψύχεται στους 0°C. Καθαρό VI-HCl, mp 194,5°C, λαμβάνεται μετά από ανακρυστάλλωση από MeOH και πλύση με μικρές ποσότητες 1:1 MeOH-Et2O και στη συνέχεια με Et2O- 1,55 g VI-HClμπορούν να ληφθούν από το μητρικό διάλυμα (συνολική απόδοση 9,85 g).
Το IV-HCl(9,33 g) θερμαίνεται 10 ώρες σε υδατόλουτρο με 18,7 g χλωριούχου βενζοϋλίου, το καστανό διαφανές υγρό που σχηματίζεται χύνεται σε 250 ml Et2O και κατά την τριβή η παχύρρευστη μάζα μετατρέπεται σε εύθρυπτη σκόνη η οποία διαλύεται σε 35 ml παγωμένου νερού και εξουδετερώνεται στον καθολικό δείκτη με 20% NH4OH. Η ρακεμική κοκαΐνη(VII) (βάση) (6,81 g) mp 80-81°C (από αιθέρα), διηθείται, πλένεται με 12 mL παγωμένου νερού και ξηραίνεται πάνω από CaCl2. Με επεξεργασία του μητρικού διαλύματος λαμβάνεται ακόμη μεγαλύτερη απόδοση της VII (84% υπολογιζόμενη από την VI). Η VII-HCl, mp 186-187°C, λαμβάνεται με ακριβή εξουδετέρωση του διαλύματος της βάσης σε επταπλάσια ποσότητα Et2O με αλκοολικό διάλυμα HCl, ακολουθούμενη από πλύση των κρυστάλλων με 1:3 MeOH-Et2O και στη συνέχεια με Et2O.
Σε μίγμα 32,2 g φουρανίου, 95 mL ξηρού Et2O και 145 mL ανυδ. EtOH, που έχει ψυχθεί στους -35°C, προστίθεται, σταγόνα-σταγόνα, επί 1 ώρα με ανάδευση, διάλυμα 24,2 mL Br2 σε 335 mL EtOH, που έχει επίσης ψυχθεί στους -35°C, διατηρώντας το διάλυμα κάτω από τους -25°C. Μετά από 30 λεπτά παραμονής, προστίθεται ξηρή NH3 μέχρι pH 6, η μάζα αναδεύεται στους -5°C μέχρι να εξαφανιστεί το χρώμα και προστίθεται πάλι NH3 μέχρι pH 8 για να δώσει 2,5-διεθοξυ-2,5-διυδροφουράνιο(Ι) (52,6 g), bp3 39-41°C, d20 1,0017, nD20 1,4310. Το διμεθοξυ-ανάλογο, bp17 69,74°C, d20 1,0730, nD20 1,4352, μπορεί να ληφθεί με παρόμοιο τρόπο, με τη διαφορά ότι η αντίδραση διεξάγεται απουσία Et2O (απόδοση: 71%).
Το I (47,5 g) υδρογονώνεται παρουσία 5 g Raney Ni σε θερμοκρασία δωματίου και πίεση atm υπό ανάδευση. Μετά την απορρόφηση 7,2 L H2 κατά τη διάρκεια 2-3 ωρών, ο καταλύτης διηθείται και πλένεται με 15 mL ξηρού EtOH- έτσι λαμβάνονται 40,1 g 2,5-διεθοξυτετραϋδροφουρανίου(II), bp20 76-78°C, d20 0,9630, nD20 1,4193. Ομοίως λαμβάνεται το μεθοξυ-ανάλογο, bp22 52-54°C, d20 1,0230, nD20 1,4178 (απόδοση: 85,5%).
Σε μείγμα 360 g διαλύματος 50% ΚΟΗ και 138 mL MeOH προστίθενται 70,5 g διμεθυλεστέρας του ακετονικαρβοξυλικού οξέος(III) υπό ανάδευση στους -5°C. Η θερμοκρασία αυξάνεται αμέσως στους 15°C και στη συνέχεια στους 25°C κατά τη διάρκεια 30 λεπτών. Μετά από 10 λεπτά αναμονής το μείγμα ψύχεται και πάλι στους 0°C και προστίθενται 65 mL Et2O. Το πηκτ. διηθείται και πλένεται με 65 mL MeOH και 150 mL Et2O (που προηγουμένως έχει ψυχθεί στους 0°C). Λαμβάνεται το δικαλιούχο άλας (86,2 g) του III.
Σε 1 N HCl (322 mL) που θερμαίνεται στους 80°C προστίθενται 41,1 g II και το μείγμα αναδεύεται επί 20 λεπτά, ψύχεται ταχέως στους 10°C και προστίθενται 211 mL 1N HCl, 98,2 g III, 26,4 g AcONa και 28,2 g CH3NH2-HCl. Το μείγμα αναδεύεται 4 ώρες στους 29-31°C, ψύχεται στους 10°C, σατιρίζεται με 410 g KOH και εκχυλίζεται 4 φορές με CHCl3 (75 mL, 15 λεπτά ανάδευσης). Από το ελαιώδες μείγμα κρυσταλλώνεται ο μεθυλεστέρας(IV) (25,96 g), mp 106-107°C (από MeOH), bp0,2 85-86°C, του τροπαν-3-όνη-2-καρβοξυλικού οξέος (από το μητρικό διάλυμα λαμβάνονται άλλα 2,88 g), IV-HCl, mp 172-173°C (από MeOH), IV-H2O, mp 97-100°C.
ΤοIV (28,34 g) διαλύεται σε 10% H2SO4 (170 mL), ψύχεται στους -5°C και υποβάλλεται σε κατεργασία με 3,63 kg 1,5% Na-Hg με έντονη ανάδευση μεταξύ -2°C και +2°C, ενώ το pH διατηρείται στους 3-3,5 μέσω διαλύματος 30% H2SO4. Η αναγωγή συνεχίζεται περίπου 30 λεπτά, έως ότου 3 σταγόνες του αντιδρώντος μείγματος παύσουν να δίνουν κόκκινο χρωματισμό με διάλυμα FeCl3 10%. Μετά το διαχωρισμό του Hg, το διάλυμα κορεστεί με 235 g KOH κάτω από τους 15°C και εκχυλιστεί με 5x250 mL CHCl3. Τα εκχυλίσματα ξηραίνονται επί Na2SO4 και λαμβάνεται ελαιώδες υγρό (26,5 g), από το οποίο κρυσταλλώνεται ο μεθυλεστέρας της ρακεμικής ψευδοεκγονίνης(V) μετά από μακρά παραμονή (5-7 ημέρες στους 0°C).
Οι 2 ισομερείς εστέρες της εκγονίνης, V και ρακεμική εκγονίνη(VI), διαχωρίζονται με ανάμιξη του ελαιώδους υγρού (γεμάτου κρυστάλλους) με ίσο όγκο ξηρού Et2O. Το pptd. V (5,86 g), mp 128,5-130,5°C (από EtOAc), διηθείται. Το άλας του HCl mp 211-213°C. Στο διήθημα προστίθενται 250 ml ξηρού Et2O μέχρι να μη σχηματιστεί πλέον ppt. (το ppt. λιώνει γρήγορα στον αέρα σχηματίζοντας ρητινώδη μάζα) και το διήθημα αναδεύεται 30 λεπτά με ενεργό άνθρακα. Οι διαλύτες εξατμίζονται και λαμβάνεται ένα ανοιχτό καφέ υγρό (17,2 g), το οποίο διαλύεται σε 17 ml MeOH και εξουδετερώνεται με 10% διαλυμένο HCl σε ξηρό Et2O. Στη συνέχεια, το Et2O εξατμίζεται στο κενό μέχρι να εξαφανιστούν τα 2 στρώματα. Μετά από παραμονή 2 ωρών στους 0°C, το VI-HClκρυσταλλώνεται- διηθείται και πλένεται με μείγμα 1:1 MeOH-ξηρού Et2O που ψύχεται στους 0°C. Καθαρό VI-HCl, mp 194,5°C, λαμβάνεται μετά από ανακρυστάλλωση από MeOH και πλύση με μικρές ποσότητες 1:1 MeOH-Et2O και στη συνέχεια με Et2O- 1,55 g VI-HClμπορούν να ληφθούν από το μητρικό διάλυμα (συνολική απόδοση 9,85 g).
Το IV-HCl(9,33 g) θερμαίνεται 10 ώρες σε υδατόλουτρο με 18,7 g χλωριούχου βενζοϋλίου, το καστανό διαφανές υγρό που σχηματίζεται χύνεται σε 250 ml Et2O και κατά την τριβή η παχύρρευστη μάζα μετατρέπεται σε εύθρυπτη σκόνη η οποία διαλύεται σε 35 ml παγωμένου νερού και εξουδετερώνεται στον καθολικό δείκτη με 20% NH4OH. Η ρακεμική κοκαΐνη(VII) (βάση) (6,81 g) mp 80-81°C (από αιθέρα), διηθείται, πλένεται με 12 mL παγωμένου νερού και ξηραίνεται πάνω από CaCl2. Με επεξεργασία του μητρικού διαλύματος λαμβάνεται ακόμη μεγαλύτερη απόδοση της VII (84% υπολογιζόμενη από την VI). Η VII-HCl, mp 186-187°C, λαμβάνεται με ακριβή εξουδετέρωση του διαλύματος της βάσης σε επταπλάσια ποσότητα Et2O με αλκοολικό διάλυμα HCl, ακολουθούμενη από πλύση των κρυστάλλων με 1:3 MeOH-Et2O και στη συνέχεια με Et2O.