Last edited:
Η θανατική ποινή για τα αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά
- Thread starter HEISENBERG
- Start date
Η θανατική ποινή για αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά το 2020: ένα στιγμιότυπο
- 35 χώρες παγκοσμίως διατηρούν τη θανατική ποινή για μια σειρά από αδικήματα κατά των ναρκωτικών. Το 2020, μόνο τρεις χώρες (η Κίνα, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία) επιβεβαιώθηκε ότι έχουν πραγματοποιήσει εκτελέσεις για αδικήματα ναρκωτικών. Είναι πιθανό ότι εκτελέσεις που σχετίζονται με ναρκωτικά πραγματοποιήθηκαν στο Βιετνάμ, αλλά η κρατική μυστικότητα εμποδίζει την επιβεβαίωση του γεγονότος αυτού.
- Το 2020 επιβεβαιώθηκε ότι εκτελέστηκαν τουλάχιστον 30 άτομα για αδικήματα ναρκωτικών - μείωση 75% σε σχέση με το 2019 και 96% σε σχέση με το 2015. Αυτός είναι μακράν ο χαμηλότερος καταγεγραμμένος αριθμός από τότε που η HRI άρχισε να αναφέρει το θέμα αυτό το 2007.
- Η Σαουδική Αραβία εκτέλεσε πέντε άτομα για ναρκωτικά (έναντι 84 το 2019). Στις αρχές του 2020, επιβλήθηκε μορατόριουμ στις εκτελέσεις για ναρκωτικά, το οποίο επηρέασε σημαντικά την παγκόσμια μείωση των εκτελέσεων το 2020
- Στη Σιγκαπούρη δεν εκτελέστηκε κανείς, για πρώτη φορά από το 2013.
- Τουλάχιστον 10 χώρες καταδίκασαν σε θάνατο τουλάχιστον 213 άτομα για αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά το 2020, δηλαδή περισσότερους από ό,τι το 2019.3 Η αύξηση αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική σε ορισμένες χώρες, όπως η Ινδονησία, όπου επιβλήθηκαν τουλάχιστον 77 θανατικές ποινές που σχετίζονται με ναρκωτικά το 2020 (αύξηση 79% σε σχέση με το 2019).
- Τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι είναι θανατοποινίτες για αδικήματα ναρκωτικών παγκοσμίως. Ο μεγάλος αριθμός των θανατικών καταδικαστικών αποφάσεων συμβάλλει στην αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που είναι καταδικασμένοι σε θάνατο.
Last edited by a moderator:
Έκτο, έβδομο και όγδοο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ζητά μορατόριουμ της θανατικής ποινής:
αρχείο ψηφοφορίας των χωρών που διατηρούν τη θανατική ποινή για αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά (+ = υπέρ- - = κατά- abs = αποχή)
Το 2020 παρατηρήθηκε επίσης σημαντική δραστηριοποίηση της κοινωνίας των πολιτών κατά της θανατικής ποινής. Με περιορισμούς στις προσωπικές συγκεντρώσεις, οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στο διαδίκτυο. Ένα παράδειγμα είναι μια αίτηση που ξεκίνησε η LBH Masyarakat για την υπόθεση της Merri Utami, μιας Ινδονήσιας μετανάστριας εργάτριας που πέρασε πάνω από μια δεκαετία στην πτέρυγα των θανατοποινιτών επειδή εξαπατήθηκε για να διακινήσει ναρκωτικά. Η αίτηση, η οποία ζητά από τον πρόεδρο της Ινδονησίας Joko Widodo να χορηγήσει χάρη στον Merri, έχει συγκεντρώσει πάνω από 19.000 υπογραφές τη στιγμή που γράφεται το κείμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συνήγοροι επανειλημμένα προσδιόρισαν τη διαδικτυακή συμμετοχή του κοινού ως μια βασική στρατηγική για την υποστήριξη της εναντίωσης στη θανατική ποινή, όπως διερευνάται στο ειδικό τμήμα στο τέλος της έκθεσης. Η σημαντική μείωση των εκτελέσεων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά είναι αναμφίβολα μια θετική εξέλιξη - μια ευκαιρία για τις χώρες να επανεξετάσουν την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής, και για τους υποστηρικτές να εντείνουν περαιτέρω τις εκκλήσεις τους για την κατάργηση. Παρ' όλα αυτά, η θανατική ποινή δεν είναι μόνο οι ίδιες οι εκτελέσεις. Σε περιόδους COVID-19, η λειτουργία ενός συστήματος δικαιοσύνης μπορεί να καθιστά δύσκολη ή σχεδόν αδύνατη την εκτέλεση εκτελέσεων, αλλά δεν σταματά απαραίτητα την επιβολή της θανατικής ποινής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τουλάχιστον δέκα χώρες καταδίκασαν τουλάχιστον 213 άτομα σε θάνατο για αδικήματα ναρκωτικών το 2020 - μια αύξηση 16,3% από τις 183 που επιβεβαιώθηκαν το 2019. Αυτή η ανοδική τάση ήταν ιδιαίτερα σημαντική σε ορισμένες χώρες, όπως η Ινδονησία, όπου 77 άτομα καταδικάστηκαν σε θάνατο για διακίνηση ναρκωτικών το 2020 (αύξηση 79% σε σχέση με το 2019). Αντίθετα, σημαντικός αριθμός θανατικών καταδικαστικών αποφάσεων συμβάλλει στην αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που είναι καταδικασμένοι σε θάνατο, όπου πολλοί έχουν περάσει πάνω από μια δεκαετία. Αυτή η ακλόνητη εξάρτηση από τη θανατική ποινή - ακόμη και σε περιόδους εξαιρετικών προκλήσεων - είναι τόσο ανησυχητική όσο και οι ίδιες οι εκτελέσεις.
Είναι ουσιώδες να σημειωθεί ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια διάχυτη και συστημική έλλειψη διαφάνειας γύρω από τη θανατική ποινή, η οποία παραβιάζει σαφή διακρατικά πρότυπα. Το ζήτημα της διαφάνειας επιδεινώθηκε το 2020, όταν η συλλογή πληροφοριών σχετικά με τη χρήση της θανατικής ποινής για αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά ήταν ακόμη πιο δύσκολη από ό,τι τα προηγούμενα έτη. Αυτό πιθανώς οφείλεται στην κυριαρχία του COVID-19 στις ειδήσεις, στους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στις μετακινήσεις και στη συρρίκνωση του χώρου της κοινωνίας των πολιτών- όλα αυτά επηρέασαν αρνητικά την ανεξάρτητη παρακολούθηση της θανατικής ποινής. Ταυτόχρονα, αρκετές διαδικασίες του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οι αξιολογήσεις χωρών από τα όργανα της Συνθήκης και οι επισκέψεις χωρών από τις Ειδικές Διαδικασίες, σταμάτησαν ή καθυστέρησαν, με αποτέλεσμα να μειωθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός των διαθέσιμων πόρων για την παρακολούθηση της εφαρμογής της θανατικής ποινής. Αυτό σηματοδοτεί την επιτακτική ανάγκη να συνεχιστούν οι διαδικασίες παρακολούθησης, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι παραβιάσεις και οι τάσεις τεκμηριώνονται και αντιμετωπίζονται. Η καλά ενσωματωμένη παρακολούθηση και τεκμηρίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει να αποτελέσει βασικό συστατικό στοιχείο για την πρόληψη περαιτέρω και μελλοντικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, το 2020 παρατηρήθηκε επίσης η οπισθοδρόμηση ορισμένων χωρών, με σχέδια για την εφαρμογή αυστηρότερων ποινών σε αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε συνέχισε να πιέζει για την επαναφορά της θανατικής ποινής στο πλαίσιο του "πολέμου του κατά των ναρκωτικών". Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα νομοσχέδιο που θα επαναφέρει τη θανατική ποινή έχει εγκριθεί από την κάτω βουλή του Κογκρέσου και πρόκειται να συζητηθεί στη Γερουσία.
αρχείο ψηφοφορίας των χωρών που διατηρούν τη θανατική ποινή για αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά (+ = υπέρ- - = κατά- abs = αποχή)
| 2016 | 2018 | 2020 | Ελάχιστες επιβεβαιωμένες θανατικές ποινές για εγκλήματα κατά των ναρκωτικών, 2020 | |
| Μπαχρέιν | abs | - | - | |
| Μπαγκλαντές | - | - | - | |
| Μπρουνέι Νταρουσάλαμ | - | - | - | |
| Κίνα | - | - | - | ? |
| Κούβα | abs | abs | abs | |
| Αίγυπτος | - | - | - | |
| Ινδία | - | - | - | |
| Ινδονησία | abs | abs | abs | 77 |
| Ιράν | - | - | - | ? |
| Ιράκ | - | - | - | |
| Ιορδανία | abs | abs | + | |
| Κουβέιτ | - | - | - | |
| ΛΑΟΣ | abs | abs | abs | 13 |
| Λιβύη | - | + | - | |
| Μαλαισία | - | + | + | 25 |
| Μιανμάρ | abs | abs | abs | |
| Βόρεια Κορέα | - | - | - | |
| Ομάν | - | - | - | |
| Πακιστάν | - | + | - | |
| Κατάρ | - | - | - | |
| Σαουδική Αραβία | - | - | - | ? |
| Σιγκαπούρη | - | - | - | 6 |
| Νότια Κορέα | abs | abs | + | |
| Νότιο Σουδάν | + | abs | abs | |
| Σρι Λάνκα | + | + | + | 5 |
| Κράτος της Παλαιστίνης | α/α | α/α | α/α | |
| Σουδάν | - | - | - | |
| Συρία | - | - | - | |
| Ταϊβάν | n/a | n/a | n/a | |
| Ταϊλάνδη | abs | abs | abs | 8 |
| Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα | abs | abs | abs | |
| ΗΠΑ | - | - | - | |
| Βιετνάμ | abs | abs | abs | 79 |
| Υεμένη | - | - | abs |
Το 2020 παρατηρήθηκε επίσης σημαντική δραστηριοποίηση της κοινωνίας των πολιτών κατά της θανατικής ποινής. Με περιορισμούς στις προσωπικές συγκεντρώσεις, οι προσπάθειες επικεντρώθηκαν στο διαδίκτυο. Ένα παράδειγμα είναι μια αίτηση που ξεκίνησε η LBH Masyarakat για την υπόθεση της Merri Utami, μιας Ινδονήσιας μετανάστριας εργάτριας που πέρασε πάνω από μια δεκαετία στην πτέρυγα των θανατοποινιτών επειδή εξαπατήθηκε για να διακινήσει ναρκωτικά. Η αίτηση, η οποία ζητά από τον πρόεδρο της Ινδονησίας Joko Widodo να χορηγήσει χάρη στον Merri, έχει συγκεντρώσει πάνω από 19.000 υπογραφές τη στιγμή που γράφεται το κείμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συνήγοροι επανειλημμένα προσδιόρισαν τη διαδικτυακή συμμετοχή του κοινού ως μια βασική στρατηγική για την υποστήριξη της εναντίωσης στη θανατική ποινή, όπως διερευνάται στο ειδικό τμήμα στο τέλος της έκθεσης. Η σημαντική μείωση των εκτελέσεων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά είναι αναμφίβολα μια θετική εξέλιξη - μια ευκαιρία για τις χώρες να επανεξετάσουν την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής, και για τους υποστηρικτές να εντείνουν περαιτέρω τις εκκλήσεις τους για την κατάργηση. Παρ' όλα αυτά, η θανατική ποινή δεν είναι μόνο οι ίδιες οι εκτελέσεις. Σε περιόδους COVID-19, η λειτουργία ενός συστήματος δικαιοσύνης μπορεί να καθιστά δύσκολη ή σχεδόν αδύνατη την εκτέλεση εκτελέσεων, αλλά δεν σταματά απαραίτητα την επιβολή της θανατικής ποινής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τουλάχιστον δέκα χώρες καταδίκασαν τουλάχιστον 213 άτομα σε θάνατο για αδικήματα ναρκωτικών το 2020 - μια αύξηση 16,3% από τις 183 που επιβεβαιώθηκαν το 2019. Αυτή η ανοδική τάση ήταν ιδιαίτερα σημαντική σε ορισμένες χώρες, όπως η Ινδονησία, όπου 77 άτομα καταδικάστηκαν σε θάνατο για διακίνηση ναρκωτικών το 2020 (αύξηση 79% σε σχέση με το 2019). Αντίθετα, σημαντικός αριθμός θανατικών καταδικαστικών αποφάσεων συμβάλλει στην αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που είναι καταδικασμένοι σε θάνατο, όπου πολλοί έχουν περάσει πάνω από μια δεκαετία. Αυτή η ακλόνητη εξάρτηση από τη θανατική ποινή - ακόμη και σε περιόδους εξαιρετικών προκλήσεων - είναι τόσο ανησυχητική όσο και οι ίδιες οι εκτελέσεις.
Είναι ουσιώδες να σημειωθεί ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια διάχυτη και συστημική έλλειψη διαφάνειας γύρω από τη θανατική ποινή, η οποία παραβιάζει σαφή διακρατικά πρότυπα. Το ζήτημα της διαφάνειας επιδεινώθηκε το 2020, όταν η συλλογή πληροφοριών σχετικά με τη χρήση της θανατικής ποινής για αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά ήταν ακόμη πιο δύσκολη από ό,τι τα προηγούμενα έτη. Αυτό πιθανώς οφείλεται στην κυριαρχία του COVID-19 στις ειδήσεις, στους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στις μετακινήσεις και στη συρρίκνωση του χώρου της κοινωνίας των πολιτών- όλα αυτά επηρέασαν αρνητικά την ανεξάρτητη παρακολούθηση της θανατικής ποινής. Ταυτόχρονα, αρκετές διαδικασίες του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οι αξιολογήσεις χωρών από τα όργανα της Συνθήκης και οι επισκέψεις χωρών από τις Ειδικές Διαδικασίες, σταμάτησαν ή καθυστέρησαν, με αποτέλεσμα να μειωθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός των διαθέσιμων πόρων για την παρακολούθηση της εφαρμογής της θανατικής ποινής. Αυτό σηματοδοτεί την επιτακτική ανάγκη να συνεχιστούν οι διαδικασίες παρακολούθησης, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι παραβιάσεις και οι τάσεις τεκμηριώνονται και αντιμετωπίζονται. Η καλά ενσωματωμένη παρακολούθηση και τεκμηρίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει να αποτελέσει βασικό συστατικό στοιχείο για την πρόληψη περαιτέρω και μελλοντικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, το 2020 παρατηρήθηκε επίσης η οπισθοδρόμηση ορισμένων χωρών, με σχέδια για την εφαρμογή αυστηρότερων ποινών σε αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε συνέχισε να πιέζει για την επαναφορά της θανατικής ποινής στο πλαίσιο του "πολέμου του κατά των ναρκωτικών". Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα νομοσχέδιο που θα επαναφέρει τη θανατική ποινή έχει εγκριθεί από την κάτω βουλή του Κογκρέσου και πρόκειται να συζητηθεί στη Γερουσία.
Last edited by a moderator:
Για την παραγωγή και διανομή ναρκωτικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα, την Αυστραλία (Νέα Νότια Ουαλία), η ποινή είναι έως και ισόβια κάθειρξη.
Η νομοθεσία πολλών χωρών εξακολουθεί να τιμωρεί την ίδια τη χρήση ναρκωτικών. Αυτές είναι η Γαλλία (φυλάκιση από 2 μήνες έως ένα έτος και πρόστιμο από 500 έως 5000 φράγκα), η Ελλάδα (από 2 έως 5 έτη), η Αυστραλία (2 έτη ή/και πρόστιμο 2000 δολάρια) και η Ελβετία (από 1 ημέρα έως 3 μήνες ή πρόστιμο).
Η νομοθεσία πολλών χωρών εξακολουθεί να τιμωρεί την ίδια τη χρήση ναρκωτικών. Αυτές είναι η Γαλλία (φυλάκιση από 2 μήνες έως ένα έτος και πρόστιμο από 500 έως 5000 φράγκα), η Ελλάδα (από 2 έως 5 έτη), η Αυστραλία (2 έτη ή/και πρόστιμο 2000 δολάρια) και η Ελβετία (από 1 ημέρα έως 3 μήνες ή πρόστιμο).
