Ο ιός HIV σκοτώνει πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Περισσότερο από το ένα τρίτο των ατόμων που μολύνθηκαν προσβλήθηκαν από τον ιό χρησιμοποιώντας τη σύριγγα κάποιου άλλου κατά την ενέσιμη χρήση ναρκωτικών. Αυτό μπορεί να μην είχε συμβεί αν είχαν εφαρμοστεί σε όλες τις χώρες προγράμματα μείωσης της βλάβης πλήρους κλίμακας, τα οποία αναγνωρίζονται ως η πιο αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης των επιπτώσεων των παράνομων ναρκωτικών. Η ομάδα BB θα σας πει πώς ο κόσμος έφτασε σε αυτή τη μέθοδο καταπολέμησης του εθισμού και της εξάπλωσης του HIV και της ηπατίτιδας στον κόσμο.
Σύμφωνα με την έκθεση 2020 του Κοινού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για τον HIV/AIDS (UNAIDS), εκτιμάται ότι το 2019 υπήρξαν 690.000 θάνατοι λόγω ασθενειών που σχετίζονται με το AIDS παγκοσμίως.
Σύμφωνα με την έκθεση επιτήρησης του HIV για το 2019 των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), το 2018 υπήρξαν 14.963 θάνατοι που αποδόθηκαν σε ασθένεια HIV στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις εξαρτημένες περιοχές. Ο αριθμός των θανάτων που οφείλονται στον ιό HIV έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Το 2010, υπήρχαν 18.344 θάνατοι που αποδίδονταν σε ασθένεια HIV, γεγονός που δείχνει μια θετική τάση στη μείωση των θανάτων που σχετίζονται με τον HIV στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σύμφωνα με την έκθεση 2020 του Κοινού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για τον HIV/AIDS (UNAIDS), εκτιμάται ότι το 2019 υπήρξαν 690.000 θάνατοι λόγω ασθενειών που σχετίζονται με το AIDS παγκοσμίως.
Σύμφωνα με την έκθεση επιτήρησης του HIV για το 2019 των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), το 2018 υπήρξαν 14.963 θάνατοι που αποδόθηκαν σε ασθένεια HIV στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις εξαρτημένες περιοχές. Ο αριθμός των θανάτων που οφείλονται στον ιό HIV έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Το 2010, υπήρχαν 18.344 θάνατοι που αποδίδονταν σε ασθένεια HIV, γεγονός που δείχνει μια θετική τάση στη μείωση των θανάτων που σχετίζονται με τον HIV στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μία από τις κύριες μεθόδους πρόληψης του HIV μεταξύ των ατόμων που κάνουν χρήση ναρκωτικών είναι το πρόγραμμα μείωσης της βλάβης. Προγράμματα που βασίζονται σε αυτή τη μέθοδο λειτουργούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία για πάνω από σαράντα χρόνια.
Παρ' όλα αυτά, ορισμένες χώρες θεωρούν τα προγράμματα αυτά παράλογα και λένε ότι προωθούν την ανοχή της κοινωνίας στη χρήση ναρκωτικών και μπορεί ακόμη και να προκαλέσουν "την καταστροφή του δημογραφικού, πνευματικού και δημιουργικού δυναμικούτης χώρας".
Τα προγράμματα μείωσης της βλάβης, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας συντήρησης υποκατάστασης, αποτελούν μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας της εξάρτησης από τα οπιοειδή. Οιεμπειρογνώμονες του ΠΟΥ, του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα και του Κοινού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για τον HIV/AIDS (UNAIDS) είναι πεπεισμένοι για αυτό.
Παρ' όλα αυτά, ορισμένες χώρες θεωρούν τα προγράμματα αυτά παράλογα και λένε ότι προωθούν την ανοχή της κοινωνίας στη χρήση ναρκωτικών και μπορεί ακόμη και να προκαλέσουν "την καταστροφή του δημογραφικού, πνευματικού και δημιουργικού δυναμικούτης χώρας".
Τα προγράμματα μείωσης της βλάβης, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας συντήρησης υποκατάστασης, αποτελούν μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας της εξάρτησης από τα οπιοειδή. Οιεμπειρογνώμονες του ΠΟΥ, του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα και του Κοινού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για τον HIV/AIDS (UNAIDS) είναι πεπεισμένοι για αυτό.
Τι είναι η μείωση της βλάβης;
Η μείωση της βλάβης είναι ένα σύνολο υγειονομικών, κοινωνικών και νομικών μέτρων που αποσκοπούν στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών της χρήσης ουσιών. Σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ναρκωτικών βασανίζονται, φυλακίζονται - ακόμη και σκοτώνονται, όπως στις Φιλιππίνες. Η φιλοσοφία της μείωσης της βλάβης είναι να τους αποδεχτούμε γι' αυτό που είναι και να τους βοηθήσουμε - χωρίς προκαταλήψεις, εξαναγκασμό ή διακρίσεις.
Ο ΠΟΥ, το UNAIDS και το UNODC έχουν αναπτύξει μια τεκμηριωμένη δέσμη παρεμβάσεων για τη μείωση των βλαβών από την ενέσιμη χρήση ναρκωτικών. Έχει διάφορα σκέλη.
Η μείωση της βλάβης είναι ένα σύνολο υγειονομικών, κοινωνικών και νομικών μέτρων που αποσκοπούν στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών της χρήσης ουσιών. Σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι που κάνουν χρήση ναρκωτικών βασανίζονται, φυλακίζονται - ακόμη και σκοτώνονται, όπως στις Φιλιππίνες. Η φιλοσοφία της μείωσης της βλάβης είναι να τους αποδεχτούμε γι' αυτό που είναι και να τους βοηθήσουμε - χωρίς προκαταλήψεις, εξαναγκασμό ή διακρίσεις.
Ο ΠΟΥ, το UNAIDS και το UNODC έχουν αναπτύξει μια τεκμηριωμένη δέσμη παρεμβάσεων για τη μείωση των βλαβών από την ενέσιμη χρήση ναρκωτικών. Έχει διάφορα σκέλη.
- Προγράμματα για βελόνες και σύριγγες - τα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών κινδυνεύουν να μολυνθούν όχι μόνο από τον ιό HIV αλλά και από ιογενείς ηπατίτιδες Β και C επειδή συχνά μοιράζονται βελόνες και σύριγγες. Η λογική είναι απλή: είναι σοφό να επιλέξουμε το μικρότερο από τα δύο κακά και να λύσουμε τουλάχιστον ένα από τα υπάρχοντα προβλήματα δίνοντας στους ανθρώπους αυτούς πρόσβαση σε καθαρό εξοπλισμό. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά την προμήθεια κάθε ατόμου που κάνει ενέσιμη χρήση ναρκωτικών με τουλάχιστον 200 αποστειρωμένες σύριγγες και βελόνες ετησίως, προκειμένου να αποτραπεί η μετάδοση της μόλυνσης.
- Θεραπεία υποκατάστασης οπιοειδών και άλλη τεκμηριωμένη θεραπεία εξάρτησης από τα ναρκωτικά - σε αυτό το είδος θεραπείας, σε έναν χρήστη οπιοειδών χορηγούνται φάρμακα που εμποδίζουν την ευφορική τους δράση και του επιτρέπουν να κοινωνικοποιηθεί, να ασχοληθεί με την υγεία του και να ξαναχτίσει μια διαλυμένη ζωή. Ημεθαδόνη και η βουπρενορφίνη είναι τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται συχνότερα για τον σκοπό αυτό.
- Συμβουλευτική και εξέταση για τον ιό HIV των χρηστών ναρκωτικών.
- Αντιρετροϊκή θεραπεία για τη θεραπεία της λοίμωξης από τον ιό HIV.
- Πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων λοιμώξεων και της φυματίωσης και της ιογενούς ηπατίτιδας.
- Προγράμματα διανομής προφυλακτικών για τα άτομα που κάνουν ενέσιμη χρήση ναρκωτικών και τους σεξουαλικούς τους συντρόφους.
Σήμερα, ο ΠΟΥ, το UNODC και το UNAIDS αναφέρουν τη θεραπεία συντήρησης υποκατάστασης ως μία από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για την εξάρτηση από τα οπιοειδή.
Η πρακτική της μείωσης της βλάβης σε ορισμένες χώρες περιλαμβάνει επίσης.
- Οργάνωση χώρων ασφαλούς χρήσης ναρκωτικών - εκεί μπορεί κανείς να καταναλώσει εισαγόμενες ουσίες σε ασφαλές και φιλικό περιβάλλον, καθώς και να λάβει αποστειρωμένο εξοπλισμό για ενέσεις, πληροφορίες σχετικά με τα ναρκωτικά, βασική ιατρική περίθαλψη και παραπομπές σε θεραπεία. Αυτά τα δωμάτια σώζουν ζωές: στην καναδική επαρχία της Αλμπέρτα, για παράδειγμα, έχουν αποτρέψει περισσότερες από 4.300 θανατηφόρες υπερβολικές δόσεις από τον Νοέμβριο του 2017.
- Παροχή στέγασης και εργασίας σε άτομα που κάνουν χρήση ναρκωτικών.
- Έλεγχος των ναρκωτικών για προσμίξεις - υπάρχουν περίπου 70.000 θανατηφόρες υπερβολικές δόσεις κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περισσότερες από αυτές τις υπερβολικές δόσεις προκαλούνται από την προσθήκη του ακόμη πιο ισχυρού οπιοειδούς, της φαιντανύλης, στην ηρωίνη. Ο καταναλωτής δεν το γνωρίζει αυτό, οπότε ο έλεγχος για θανατηφόρες προσμίξεις μπορεί να σώσει ζωές.
- Ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
- Παροχή πληροφοριών σχετικά με την ασφαλέστερη χρήση ουσιών.
- Πρόληψη της υπερδοσολογίας - στην περίπτωση των οπιούχων, η πιο αποτελεσματική θεραπεία είναι η ναλοξόνη. Σε πολλές χώρες, είναι διαθέσιμη στα φαρμακεία και προσφέρεται δωρεάν. Ωστόσο, σε ορισμένες χώρες η ναλοξόνη εξακολουθεί να διατίθεται μόνο με ιατρική συνταγή σε ιατρικά ιδρύματα.
Αρχές της μείωσης της βλάβης
- Σεβασμός των δικαιωμάτων των ατόμων που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών. Ηεξάρτηση από τα ναρκωτικά δεν στερεί από ένα άτομο το δικαίωμα να ζει, να λαμβάνει κοινωνικές υπηρεσίες, να διατηρεί την υγεία του - και σίγουρα δεν θα πρέπει να χρησιμεύει ως δικαιολογία για εξευτελισμό και κακοποίηση, από τις οποίες προστατεύονται από το νόμο με τον ίδιο τρόπο που προστατεύονται και οι μη χρήστες ναρκωτικών.
- Χρησιμοποιώντας μόνο επιστημονικά αποδεδειγμένα στοιχεία. Τα προγράμματα μείωσης της βλάβης βασίζονται σε μια αυστηρή βάση αποδείξεων. Οιπερισσότερες από τις παρεμβάσεις τους είναι απλές στην εφαρμογή τους, δεν απαιτούν τεράστιες δαπάνες και έχουν σημαντικό θετικό αντίκτυπο τόσο στο άτομο όσο και στην κοινωνία.
- Η αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης, η οποία στο πλαίσιο της μείωσης της βλάβης ερμηνεύεται ως αντιμετώπιση των διακρίσεων και εξασφάλιση της πρόσβασης σε κοινωνικές και ιατρικές υπηρεσίες.
- Συνεργασία με τα δίκτυα των ατόμων που κάνουν χρήση ναρκωτικών: θα πρέπει να συμμετέχουν στην ανάπτυξη, την εφαρμογή και την αξιολόγηση των πολιτικών και των προγραμμάτων που τους επηρεάζουν άμεσα.
- Αποφυγή του στίγματος. Ηαξιολογική γλώσσα πρέπει να αποφεύγεται όταν γίνεται αναφορά σε άτομα που κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Η χρήση όρων όπως "μπουρδέλο", "πρεζόνι" είναι ένας άμεσος δρόμος προς την ναρκοφοβία. Επιπλέον, είναι αδύνατο να επιτραπεί ο διαχωρισμός των ναρκωτικών σε "καλά" και "κακά", γι' αυτό πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός στην επιλογή των γλωσσικών μέσων.
Λίγη ιστορία
Ο όρος "μείωση της βλάβης" κέρδισε την προβολή του στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν η μόλυνση από τον ιό HIV άρχισε να εξαπλώνεται παγκοσμίως. Ωστόσο, οι βασικές αρχές αυτής της προσέγγισης διατυπώθηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Στο γύρισμα του 19ου και του 20ού αιώνα, 300.000 άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν εθισμένοι στο κάπνισμα οπίου και στα ιατρικά οπιοειδή, όπως το λάβδανο και η θειική μορφίνη. Οι γιατροί συνταγογραφούσαν καθαρτικά, λουτρά, ηλεκτροθεραπεία, δίαιτες και τοποθετούσαν αυτούς τους ανθρώπους σε ιδιωτικά νοσοκομεία για να εξασκούν πάνω τους θεραπευτικές τεχνικές.
Από το 1912 έως το 1923, λειτούργησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες 35 λεγόμενες "κλινικές συντήρησης ναρκωτικών", όπου οι εγγεγραμμένοι εξαρτημένοι από οπιοειδή μπορούσαν να αγοράζουν φτηνά μορφίνη και μερικές φορές κοκαΐνη και ηρωίνη.
Ορισμένα ιδρύματα ήταν πρόθυμα να προμηθεύουν τους ασθενείς με ψυχοδραστικές ουσίες για όσο διάστημα ήθελαν, ενώ άλλα πίστευαν ότι θα έπρεπε να καταργηθούν σταδιακά.
Ορισμένοι προσπάθησαν να βγάλουν χρήματα από αυτό, και κάποιοι με δυσκολία τα έβγαζαν πέρα, επειδή ήθελαν ειλικρινά να βοηθήσουν τους ανθρώπους με εθισμό.Όλα αυτά τα ιδρύματα είχαν ένα κοινό: έκλεισαν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, συνήθως μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη λειτουργίας τους.
Η τελευταία κλινική υποστήριξης για τα ναρκωτικά στη χώρα σταμάτησε τη λειτουργία της το 1923.
Ο όρος "μείωση της βλάβης" κέρδισε την προβολή του στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν η μόλυνση από τον ιό HIV άρχισε να εξαπλώνεται παγκοσμίως. Ωστόσο, οι βασικές αρχές αυτής της προσέγγισης διατυπώθηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Στο γύρισμα του 19ου και του 20ού αιώνα, 300.000 άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν εθισμένοι στο κάπνισμα οπίου και στα ιατρικά οπιοειδή, όπως το λάβδανο και η θειική μορφίνη. Οι γιατροί συνταγογραφούσαν καθαρτικά, λουτρά, ηλεκτροθεραπεία, δίαιτες και τοποθετούσαν αυτούς τους ανθρώπους σε ιδιωτικά νοσοκομεία για να εξασκούν πάνω τους θεραπευτικές τεχνικές.
Από το 1912 έως το 1923, λειτούργησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες 35 λεγόμενες "κλινικές συντήρησης ναρκωτικών", όπου οι εγγεγραμμένοι εξαρτημένοι από οπιοειδή μπορούσαν να αγοράζουν φτηνά μορφίνη και μερικές φορές κοκαΐνη και ηρωίνη.
Ορισμένα ιδρύματα ήταν πρόθυμα να προμηθεύουν τους ασθενείς με ψυχοδραστικές ουσίες για όσο διάστημα ήθελαν, ενώ άλλα πίστευαν ότι θα έπρεπε να καταργηθούν σταδιακά.
Ορισμένοι προσπάθησαν να βγάλουν χρήματα από αυτό, και κάποιοι με δυσκολία τα έβγαζαν πέρα, επειδή ήθελαν ειλικρινά να βοηθήσουν τους ανθρώπους με εθισμό.Όλα αυτά τα ιδρύματα είχαν ένα κοινό: έκλεισαν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, συνήθως μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη λειτουργίας τους.
Η τελευταία κλινική υποστήριξης για τα ναρκωτικά στη χώρα σταμάτησε τη λειτουργία της το 1923.
Εν τω μεταξύ, στη Μεγάλη Βρετανία το 1924 δημιουργήθηκε η Επιτροπή Rolleston για την εξάρτηση από την ηρωίνη και τη μορφίνη, η οποία πήρε το όνομά της από τον Sir Humphry Davy, 1ο Βαρονέτο, τον διάσημο γιατρό που κλήθηκε να ηγηθεί του οργανισμού.
Το 1926 βγήκε η περίφημη έκθεσή του, η οποία επέτρεπε στους γιατρούς να συνταγογραφούν μορφίνη σε άτομα που ήταν ήδη εθισμένα στην ηρωίνη και τη μορφίνη. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που ήταν ικανοί να αναρρώσουν μέσω της σταδιακής στέρησης από το φάρμακο και σε εκείνους που δεν μπορούσαν πλέον να λειτουργήσουν χωρίς τακτική χορήγηση χαμηλής δόσης οπιούχων. Η έκθεση ανέφερε επίσης ότι οι περισσότεροι εθισμένοι στην ηρωίνη και τη μορφίνη ανήκαν στη μεσαία τάξη, οπότε οι ποινικές κυρώσεις εναντίον αυτών των ανθρώπων ήταν περιττές.
Η "εποχή Rolleston" αντικαταστάθηκε το 1968 από την "εποχή των κλινικών", όταν άρχισαν να ανοίγουν εξειδικευμένες εγκαταστάσεις για τη βοήθεια των εξαρτημένων σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η τυπική αγγλική κλινική περιελάμβανε συνταγογράφηση ηρωίνης (από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 - μεθαδόνης), συμβουλευτική από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους. Με την εξάπλωση του ιού HIV, στον κατάλογο προστέθηκαν προγράμματα ανταλλαγής βελόνων και συριγγών, τα οποία υποστηρίζονταν επίσης από το κράτος.
Το 1926 βγήκε η περίφημη έκθεσή του, η οποία επέτρεπε στους γιατρούς να συνταγογραφούν μορφίνη σε άτομα που ήταν ήδη εθισμένα στην ηρωίνη και τη μορφίνη. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που ήταν ικανοί να αναρρώσουν μέσω της σταδιακής στέρησης από το φάρμακο και σε εκείνους που δεν μπορούσαν πλέον να λειτουργήσουν χωρίς τακτική χορήγηση χαμηλής δόσης οπιούχων. Η έκθεση ανέφερε επίσης ότι οι περισσότεροι εθισμένοι στην ηρωίνη και τη μορφίνη ανήκαν στη μεσαία τάξη, οπότε οι ποινικές κυρώσεις εναντίον αυτών των ανθρώπων ήταν περιττές.
Η "εποχή Rolleston" αντικαταστάθηκε το 1968 από την "εποχή των κλινικών", όταν άρχισαν να ανοίγουν εξειδικευμένες εγκαταστάσεις για τη βοήθεια των εξαρτημένων σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η τυπική αγγλική κλινική περιελάμβανε συνταγογράφηση ηρωίνης (από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 - μεθαδόνης), συμβουλευτική από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους. Με την εξάπλωση του ιού HIV, στον κατάλογο προστέθηκαν προγράμματα ανταλλαγής βελόνων και συριγγών, τα οποία υποστηρίζονταν επίσης από το κράτος.
Και τώρα πίσω στη Βόρεια Αμερική. Το 1963, οι γιατροί Mary Niswander και Vincent Dole ανέπτυξαν το πρώτο πρόγραμμα για τη θεραπεία του εθισμού στα οπιοειδή με μεθαδόνη, ένα οπιοειδές που συντέθηκε στη Γερμανία το 1942.
Επειδή η ουσία είχε μεγάλη διάρκεια και μπλόκαρε τις ευφορικές επιδράσεις της ηρωίνης, οι άνθρωποι μπορούσαν να ασχοληθούν με τις κανονικές τους δραστηριότητες, όπως η εργασία ή η επανασύνδεση με την οικογένεια, αντί να σπαταλούν όλο το χρόνο τους αναζητώντας παράνομες ουσίες.
Παρά τις αντιδράσεις του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών, δύο χρόνια αργότερα άνοιξε ένα ολόκληρο τμήμα θεραπείας υποκατάστασης με μεθαδόνη στο Γενικό Νοσοκομείο του Μανχάταν. Στον γειτονικό Καναδά, η προσέγγιση εισήχθη περίπου την ίδια εποχή.
Επειδή η ουσία είχε μεγάλη διάρκεια και μπλόκαρε τις ευφορικές επιδράσεις της ηρωίνης, οι άνθρωποι μπορούσαν να ασχοληθούν με τις κανονικές τους δραστηριότητες, όπως η εργασία ή η επανασύνδεση με την οικογένεια, αντί να σπαταλούν όλο το χρόνο τους αναζητώντας παράνομες ουσίες.
Παρά τις αντιδράσεις του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών, δύο χρόνια αργότερα άνοιξε ένα ολόκληρο τμήμα θεραπείας υποκατάστασης με μεθαδόνη στο Γενικό Νοσοκομείο του Μανχάταν. Στον γειτονικό Καναδά, η προσέγγιση εισήχθη περίπου την ίδια εποχή.
Στην Ευρώπη, τα πρώτα προγράμματα θεραπείας με μεθαδόνη εμφανίστηκαν επίσης τη δεκαετία του 1960: πρώτα στη Σουηδία, στη συνέχεια στις Κάτω Χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Δανία. Το 1984, στην Ολλανδία, οργανώσεις ατόμων που κάνουν χρήση ναρκωτικών άρχισαν να διανέμουν αποστειρωμένο εξοπλισμό για ενέσεις προκειμένου να αποτρέψουν μια επιδημία ηπατίτιδας Β.
Τρία χρόνια αργότερα, παρόμοια προγράμματα λειτουργούσαν ήδη στη Δανία, την Ισπανία, τη Σουηδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Μάλτα. Ορισμένες χώρες πειραματίστηκαν με εναλλακτικές μεθόδους διανομής αποστειρωμένου εξοπλισμού ενέσεων, όπως μηχανήματα περιπτέρων και φαρμακεία. Και το 1986, ο πρώτος νόμιμος χώρος ασφαλούς χρήσης ναρκωτικών άρχισε να λειτουργεί στη Βέρνη.
Στην Ασία, το πρώτο πρόγραμμα ανταλλαγής βελόνων ξεκίνησε το 1991 στην κοιλάδα Κατμαντού του Νεπάλ. Την επόμενη χρονιά, προγράμματα ανταλλαγής βελόνων και συριγγών εμφανίστηκαν στην Ταϊλάνδη. Το 1993, η Ινδία εγκαινίασε ένα πρόγραμμα θεραπείας με υπογλώσσια βουπρενορφίνη για τους τοξικομανείς.
Σύμφωνα με την έκθεση Global Status of Harm Reduction του 2018, 86 χώρες είχαν όλα αυτά τα προγράμματα σε λειτουργία.Η θεραπεία υποκατάστασης με ηρωίνη ή η συνταγογράφηση συνθετικής διαμορφίνης εφαρμόστηκε στο Βέλγιο, τον Καναδά, τη Δανία, τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες, την Ελβετία, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τρία χρόνια αργότερα, παρόμοια προγράμματα λειτουργούσαν ήδη στη Δανία, την Ισπανία, τη Σουηδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Μάλτα. Ορισμένες χώρες πειραματίστηκαν με εναλλακτικές μεθόδους διανομής αποστειρωμένου εξοπλισμού ενέσεων, όπως μηχανήματα περιπτέρων και φαρμακεία. Και το 1986, ο πρώτος νόμιμος χώρος ασφαλούς χρήσης ναρκωτικών άρχισε να λειτουργεί στη Βέρνη.
Στην Ασία, το πρώτο πρόγραμμα ανταλλαγής βελόνων ξεκίνησε το 1991 στην κοιλάδα Κατμαντού του Νεπάλ. Την επόμενη χρονιά, προγράμματα ανταλλαγής βελόνων και συριγγών εμφανίστηκαν στην Ταϊλάνδη. Το 1993, η Ινδία εγκαινίασε ένα πρόγραμμα θεραπείας με υπογλώσσια βουπρενορφίνη για τους τοξικομανείς.
Σύμφωνα με την έκθεση Global Status of Harm Reduction του 2018, 86 χώρες είχαν όλα αυτά τα προγράμματα σε λειτουργία.Η θεραπεία υποκατάστασης με ηρωίνη ή η συνταγογράφηση συνθετικής διαμορφίνης εφαρμόστηκε στο Βέλγιο, τον Καναδά, τη Δανία, τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες, την Ελβετία, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τώρα διεξάγονται έρευνες για να απαντηθεί το ερώτημα αν οι ίδιες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ατόμων που λαμβάνουν ψυχοδιεγερτικά.
Στην Αμερική μελετάται η δυνατότητα χρήσης φύλλων κόκας για την αντικατάσταση της κοκαΐνης κρακ, καθώς και η χρήση φαρμακευτικών ουσιών όπως η modafinil για τον εθισμό στην αμφεταμίνη και την κοκαΐνη.
Από πέρυσι, ασφαλή δωμάτια λειτουργούσαν σε 12 χώρες- αναμένεται να λειτουργήσουν άλλα τρία μέχρι τις αρχές του 2024.Σε δέκα κράτη, μεταξύ των οποίων το Κιργιστάν, η Μολδαβία και το Τατζικιστάν, λειτουργούσαν προγράμματα χορήγησης βελόνων και συριγγών στις φυλακές και κάποια μορφή θεραπείας υποκατάστασης χρησιμοποιούνταν σε 54 φυλακές.
Στην Αμερική μελετάται η δυνατότητα χρήσης φύλλων κόκας για την αντικατάσταση της κοκαΐνης κρακ, καθώς και η χρήση φαρμακευτικών ουσιών όπως η modafinil για τον εθισμό στην αμφεταμίνη και την κοκαΐνη.
Από πέρυσι, ασφαλή δωμάτια λειτουργούσαν σε 12 χώρες- αναμένεται να λειτουργήσουν άλλα τρία μέχρι τις αρχές του 2024.Σε δέκα κράτη, μεταξύ των οποίων το Κιργιστάν, η Μολδαβία και το Τατζικιστάν, λειτουργούσαν προγράμματα χορήγησης βελόνων και συριγγών στις φυλακές και κάποια μορφή θεραπείας υποκατάστασης χρησιμοποιούνταν σε 54 φυλακές.